"> به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری - مهکام
مشاوره آنلاین مهکام

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند

 نوزاد جدید وقتی که به خانواده ای اضافه می شود پدر و مادر را بسیار خوشحال می کند اما برخی از مواقع برادر و یا خواهر بزرگتر خود را کمی نگران و مضطرب می سازد. در این مواقع که نوزاد جدید جای خودش را در خانواده پیدا می کند والدین با آگاهی کافی و کسب اطلاعات لازم از مشکلات احتمالی برای فرزند بزرگترشان می توانند به نحو احسن جلوگیری کنند .

در مطلب زیر که به منظور کمک به والدین در درجه اول و کمک به کودکان برای کنار آمدن با نوزاد جدید در درجه دوم ترجمه شده است به حضورتان تقدیم می شود.

این ترجمه ای است مستقیما از وبسایت خانم جانت لنزبری که با شیوه تربیت نوزادان و کودکان همراه با احترام به موضوع فرزند پروری نوزادن و کودکان می پردازند.

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری (1)www.mehcom.com

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری – www.mehcom.com

من تازه به فرودگاه لس آنجلس رسیده بودم و منتظر چمدان هایم بودم که شنیدن صدای یک مشاجره توجه مرا به خود جلب کرد. به طرف نقاله بار کناریم برگشتم و متوجه یک دختر 3-4 ساله شدم که یک لباس مسافرتی شیک رنگارنگ پوشیده بود. – یک ساپورت طرح دار خوشرنگ ، یک تی شرت مد روز و یک عینک آفتابی باکلاس–  آن دختر در حال زیرو رو کردن کوله پشتی خال خالی اش به دنبال چیزی بود که پدرش مستقیم نگاهش کرد و با عصبانیت گفت :” فقط خوب باش. با خواهرت خوب باش!”

کمی آنطرف تر مادر دختر ایستاده بود و خواهرکوچکش (حدودا 12 ماهه) را بغل کرده بود . مادر هم به دختر خیره خیره نگاه می کرد. دختر آرامش خودش را حفظ کرده بود ولی سعی می کرد از نگاه والدینش پرهیز کند. او به نظر تنها و آسیب پذیر می آمد – یک “کودک مشکل دار” از خانواده اش فاصله گرفته بود.

این چنین به نظر می رسید، اتفاق بالا بیانگر روند معمول این خانواده باشد، بعید است آن دختر کوچک احساسی بجز رنجش نسبت به خواهر نوزادش داشته باشد.

معمولا ورود نوزاد جدید، فاجعه بارترین اتفاق در زندگی هر کودکی است و اگر این مرحله با حساسیت و همدردی مدیریت نشود، بعضی کودکان ممکن است هرگز به حالت عادی برنگردند. در این مرحله، ارتباط سالم بین کودکان با والدین و خواهر و برادرشان و همچنین احساس امنیت و عزت نفس کودکان ، هر دو در معرض خطر هستند.

چگونه به کودکان کمک کنیم با نوازد جدید کنار بیایند ؟

در زیر چند مطلب کلیدی آورده شده که لازم است در این دوره مشکل همواره مدنظر قرار داده شود:

1- توقعات معقول داشته باشیم.

نوزاد جدید تغییراتی اساسی در روند معمول خانواده ایجاد می کند. هر چقدر هم که بچه بزرگتر، چشم انتظار خواهر یا برادر نوزادش بوده باشد، باز هم در این واقعیت تغییری ایجاد نمی کند که او احساس می کند توجه و علاقه والدینش را از دست داده است.

در این دوره، کودکان معمولا احساس غصه، ناراحتی وگاهی عصبانیت یا احساس گناه می کنند ولی بیشتر از همه اینها می ترسند که عشق والدینشان نسبت به خودشان را از دست داده باشند.

تقریبا برای کودکان غیرممکن است که این ترکیب احساسات گیج کننده را بفهمند (چه برسد به آنکه بیان کنند) و تحت فشار این احساسات، رفتارهای ناخوشایند و گاها پرخاشگرانه ای انجام می دهند؛ بنابراین تغییر ناگهانی و شدید خلق و خو در این دوران، عادی است.

پیشنهاد مطالعه:  دانلود از تولد تا 5سالگی- قسمت ششم-جم لایف

والدینی که توقع داشتند فرزندشان در این دوره، یک خواهر یا برادر بزرگتر دوست داشتنی، با محبت و کمک کار باشد، شوکه می شوند وقتی درمی یابند که فرزندشان ویژگیهای ناخوشایندی هم دارد که پیش از این از خود بروز نداده بود.

کودک این رفتارها را با این هدف انجام می دهد که حرص والدینش را درآورد و با این وجود، از آنجا که کودک یک بحران احساسی را تجربه می کند، او بیش از هر زمان دیگری به اطمینان از علاقه و همدردی والدینش نیازمند است.

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری (2)www.mehcom.com

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری- www.mehcom.com

2- کودکان را به بیان احساساتشان تشویق کنیم.

والدین به منظور آنکه کودکانشان احساسات خود را به شکل درست و سالم بیان کنند می توانند به دو طریق کمکشان کنند:

الف. وقتی کودکان برخورد نامناسبی با نوزاد دارند– مثل بوسیدن سفت و سخت نوزاد یا زدن محکم به پشت نوزاد یا بالا پایین پریدن روی تخت درست کنار نوزاد…

والدین بعد از آنکه با آرامش و در عین حال با لحن مطمئن و محکم ، ممنوعیت موجود و قانون خانه را بیان کردند (“من نمی تونم بهت اجازه بدم کنار بچه، روی تخت بپری” )،

می توانند مستقیم بپرسند: ” الان احساس بدی نسبت به خواهر کوچولوت داری؟  ناراحتی که این بچه اینجاست؟ طبیعیه که خواهرهای بزرگتر همچین حسی داشته باشن. ولی من می خوام کمکت کنم از تخت بیای پایین. من دوست دارم بیای توی بغلم بشینی یا روی زمین کنار من بالا پایین بپری.”

ب. هر از چندگاهی به صورت اتفاقی موضوع احساسات منفی را وسط بکشید: ” یه خواهر بزرگتر بودن بعضی وقتها خیلی سخته. این طبیعیه که از دست نی نی یا مامان یا بابا عصبانی باشی، یا احساس ناراحتی، نگرانی یا غصه بکنی و ندونی چرا همچین حسی داری.

اگر یه همچین احساس هایی داشتی دوست دارم به من بگی. من همیشه می فهممت، دوستت دارم و همیشه دلم می خواد بهت کمک کنم.”

پیشنهاد دادن یک چنین احساساتی به فرزندتان احتمالا غیرطبیعی به نظر می رسد. آیا این کار باعث پیدایش احساس منفی نسبت به نوزاد جدید در او نمی شود؟

حقیقت اینست که هر چقدر بیشتر افکار و احساسات منفی کودکتان را بپذیرید، تایید کنید و حتی به آنها خوشامد بگویید، فضای بیشتری از ذهن کودک خود را از احساسات منفی پاک می کنید و او می تواند یک رابطه مبتنی بر دوست داشتن واقعی نسبت به خواهر یا برادرش ایجاد کند.

3- ولی چرا در حالی که روحیه فرزند من خوب به نظر می رسد، احساسات منفی را مطرح کنم؟

به نظر می آید برخی کودکان نسبت به زندگی با نوزاد جدید، به خوبی خود را وفق می دهند، پس چرا ما مشکلاتی را تولید کنیم که از اساس وجود ندارند؟

من معتقدم کودکانی که ظاهرا این تغییر بزرگ زندگیشان را پذیرفته اند و تحمل می کنند بیش از کودکانی که شدیدا بدرفتاری می کنند، به تشویق برای بیان احساسات منفی خود نیازمندند.

هرچقدر هم تغییری در زندگی مثبت تلقی شود، باز هم عناصر” ترس” و “از دست دادن” در آن وجود دارند. اگر این احساسات بیان نشوند، درونی می شوند. شما ممکن است یک کودک خوش رفتار داشته باشید که به احتمال قوی در درون خود در حال رنج کشیدن است.

پیشنهاد مطالعه:  خانواده موفق، چرا نام خارجی برای فرزندتان انتخاب می کنید؟

4- از نظراتی که باعث ایجاد عذاب وجدان می شود، بپرهیزید.

وقتی والدین منتظر فرزند دوم خود هستند، دوستان و آشنایان معمولا یک چنین جملاتی به فرزند اول آنهم با لحن خاصی می گویند : “اوه، شرط می بندم داری برای خواهر بزرگتر شدن لحظه شماری می کنی!”

اما از همین جمله، بچه بزرگتر متوجه می شود که “خواهر بزرگتر” بودن چندان هم چیز جالبی نیست. کودکان حس می کنند که توجه همه از سمت آنها به طرف نوزاد جدید هدایت شده.

آینده برای آنها نامطمئن به نظر می رسد و صرفا ممکن است اوضاع بدتر شود. آنها به کسی نیاز دارند که درد آنها را بفهمد و بتواند به آنها اطمینان دهد که احساسات پیچیده آنها (خصوصا احساسات منفیشان) کاملا قابل قبول است، در غیر اینصورت به احتمال قوی این احساسات درونی خواهد شد.

5- قضاوت نکنید.

این مورد هم، درباره تطبیق دادن انتظارات ما با شرایط کودکمان است و این که بفهمیم کودکان به وسیله بدرفتاری هایشان، دارند درد و حیرت خود را نشان می دهند.

وقتی ما می گوییم رفتاری “خوب نیست” ، “خودخواهانه است” یا “بد است” ، کودکان این قضاوتها را به خودشان می گیرند. این صرفا آن رفتار نیست که بد است- آنها بد هستند.

وقتی کسانی که کودکان بیشتر از هر کسی در دنیا به آنها نیاز و اعتماد دارند، می گویند که آنها خوب نیستند، کودکان این حرف را باور می کنند و حس طردشدن عمیقی به آنها دست می دهد.

6- با اهمیت ندادن به چیزهای کوچک، تنش را کاهش دهید.

بچه های دوم در محیطی بسیار متفاوت از فرزندان اول به دنیا می آیند. داشتن یک خواهر یا برادر بزرگتر هیجان انگیز است. پس تا جایی که ممکن است اجازه دهید همینگونه باشد.

اجازه بدهید فضا پر سر و صدا و شلوغ پلوغ باشد، و اجازه دهید زمان بازی نوزاد پر از دخالت های فرزند بزرگتر باشد. وقتی بچه ها دارند با هم بازی می کنند، تا جایی که کار به دعوای فیزیکی نکشیده، اجازه دهید فرزند بزرگتر اسباب بازیهای نوزاد را از دستش بگیرد.

متوجه باشید که این یک هیجان لحظه ای قوی است و نمادی از احساس رقابتی است که فرزند بزرگتر دارد. اغلب نوزادان مشکلی ندارند که اسباب بازیها از آنها گرفته شود (البته بجز زمانیکه که پدر و مادرشان این کار را می کنند).

در واقع این روشی است که آنها با سایر بچه ها بازی می کنند.هر چقدر کمتر به این رفتارهای بی ضرر توجه کنیم، باعث می شود کودکانمان هم این رفتارها را کمتر جالب توجه ببینند و کمتر تکرارشان کنند.

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری (3)www.mehcom.com

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری- www.mehcom.com

7- متوجه باشید که کودکان به اعتماد و استقلال نیاز دارند.

تا جایی که ممکن است در کارها، خصوصا کارهای مرتبط با مراقبت از نوزاد، از او کمک بخواهید. وقتی رفتار کودکان خارج از کنترل می شود، کارهایی که به آنها حس استقلال می دهد، آنها را آرام می کند.

اما در صورتی که کودکتان به شما جواب رد داد، ناامید نشوید، چرا که نه گفتن هم یکی از روش هایی که کودک به آن وسیله احساس مستقل بودن می کند.

8- زمانی را به دو تایی با هم بودن اختصاص دهید.

ضرورت دارد که همواره زمانی را به این که با فرزندانتان دوتایی در کنار هم بگذرانید، اختصاص دهید (هم برای نوزاد و هم برای کودک بزرگتر) و در این زمینه، کیفیت در کنار هم بودن بسیار بااهمیت تر از کمیت آن است.

پیشنهاد مطالعه:  دختر 3 ساله ام برای خواسته هاش خیلی گریه می کنه ...

حداقل 20 دقیقه در شبانه روز را به فرزند بزرگترتان فقط و فقط اختصاص دهید و در این مدت تمام تمرکز و حضور خود را متوجه کودک خود بنمایید. ( این ممکن است به این معنی باشد که سعی کنید نوزاد را کمی زودتر بخوابانید).

پس وقت هایی که دارید کارهای نوزاد جدید را انجام می دهید و بچه بزرگتر شروع به ناسازگاری می کند ، می توانید با آرامش احساسش را تایید کنید: ” می فهمم که وقتی دارم به بچه غذا می دم چقدر احساس ناراحتی می کنی. واقعا برات سخته، می دونم. من همش منتظرم شب بشه که نی نی بخوابه و بتونیم دوتایی باهم باشیم. فکر کن دوست داری امشب با هم چه کار بکنیم؟”

9- عادت مستقل بازی کردن را در نوزاد شکل دهید.

نوزادی که بتواند خود را سرگرم کند، یکی از خوشبختیهای والدین محسوب می شود و این موضوع خصوصا در مورد نوزادان دوم بیشتر صدق می کند چرا که بازی کردن مستقل نوزاد کمک می کند والدین بتوانند زمان بیشتری برای فرزند دومشان داشته باشند.

یک محیط بازی بسته و امن (تخت بچه یا قفس بچه برای ماههای اول مناسب است) برای نوزاد فراهم کنید که مطمئن باشید نوزاد در آن به نظارت دائم نیاز ندارد.

احتمالا لازم است به صورت آرام ولی جدی به کودک بزرگتر خود بگویید که اجازه ندارد وارد این محیط بازی شود، چرا که ممکن است کودکان تمایل لحظه ای قوی ای داشته باشند که والدینشان را با اذیت کردن نوزاد مورد آزمایش قرار دهند .

10- کودکان هم به ممنوعیت و قانون نیاز دارند و هم به والدین آرام و محکمی که “طرف آنها ” را بگیرند. به این نیازشان احترام بگذارید.

هرچند خستگی زیاد یا احساس گناه در این دوران سخت و پیچیده ممکن است باعث شود که ما برخی ممنوعیت ها و قوانین خانه را شل بگیریم، ولی باید بدانیم که کودکان ما الان بیش از هر زمان دیگری، به “عشق و امنیت موجود در ممنوعیتهای ما ” نیاز دارند.

آنها نیاز دارند که مستقیم به آنها یادآوری کنیم : “من دوست ندارم موقع بپر بپر کردن، به نی نی دست بزنی” ؛ و به آنها انتخابهایی بدهیم مثل اینکه : ” تو می تونی توی مدتی که من بچه رو می ذارم توی تختش آروم کنارم وایسی، یا می تونی بری توی اون یکی اتاق بازی کنی.”

گاهی اوقات آنها نیاز دارند که با مهربانی ولی محکم آنها را بغل کنیم و از محل مورد نظر بیرون ببریم. مهمتر از همه آنکه آنها نیاز دارند که ما خیلی قبل از آنکه کنترل خود را از دست بدهیم و فکر کنیم آنها بچه های خوبی نیستند، مداخله کنیم. ما با اعتماد به نفس، آرامش، صبر، تحمل و درک کردن قطعا می توانیم اوضاع را جمع و جور کنیم.

 

سایر مطالب از خانم جنت لنزبری :

به فرزندان خوش رفتارمان کمک کنیم احساسات ناخوشایند خود را بیان کنند

کودکان و فرزندانمان نیاز به محدودیت دارند-خانم جنت لنزبری

چه جاهایی به کودکان آزادی بدهیم و چه جاهایی ما تصمیم بگیریم

به فرزندان خوش رفتارمان کمک کنیم احساسات ناخوشایند خود را بیان کنند

تایید و حمایت کردن احساسات نوزادان و کودکان-جنت لنزبری

هفت دلیل که در برابر گریه نوزادان آرام بمانیم

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری

با دعوای کودکان چه کنیم ؟ دخالت کنیم یا نه ؟

9 راهکار ادب کردن کودکان-بچه بد وجود ندارد

گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟ و پنج فایده آن

منبع:farzand-parvari.blogfa.com

 

about

مطالب مفید

مدیریت وب سایت مهکام ، مجله اینترنتی آموزش خانواده را آقای حسن رامشینی به عهده دارند . ایشان در کنار مشاوره روانشناسی با جمعی دیگر از بهترین روانشناسان و مشاوران کشور به طور ضمنی به غنای این وب سایت کمک می کنند تا بتوانند مهکام را تبدیل به مرجعی برای رفع مشکلات و مسائل مربوط به روان انسانها نمایند.

×