کمال گرایی خوب و کمال گرایی بد
کمال گرایی خوب در مقابل کمال گرایی بد، کمال گرایی مثبت در مقابل کمالگرایی منفی، کمال گرایی بهنجار در مقابل کمال گرایی نابهنجار، اینها انواع کمال گرایی بیان شده در ادبیات روانشناسی هست که بیانگر دووجهی بودن کمال گرایی می باشند.
کمال گرایی خوب و کمال گرایی بد
اینکه انسان دنبال بهتر شدن و کمال باشد بسیار خوب و منطقی است اما گاهی آدمی از خودش بسیار بیشتر از توانایی ها و امکانات توقع دارد که باعث تحمل فشار و استرس توسط فرد می شود.
روان شناسان دریافتند، هم کمال گرایی خوب داریم و هم کمالگرایی بد. در نیمه دوم قرن بیستم بود که روان شناسی به نام «هاماچک»، کمال گرایی را به بهنجار و نابهنجار تقسیم کرد.
کمال گرایی بهنجار و نابهنجار
کسانی که کمال گرای بهنجار یا سازگارانه هستند، معیار های بالایی را برای خود در نظر می گیرند اما به جای اینکه رسیدن یا نرسیدن به آن معیار ها برایشان مهم باشد، نفس تلاش کردن برای رسیدن به هدف برایشان اهمیت دارد.
کمال گرایان مثبت از کار و تلاش زیاد لذت می برند و وقتی که در انجام دادن یا ندادن کاری آزادند، سعی می کنند آن را به بهترین نحوی که می توانند انجام دهند.
کمال گرایی بهنجار نه تنها موجب مشکلی نمی شود بلکه باعث می شود که فرد استعداد های خود را شکوفا کند و به احساس رضایت شخصی بالایی دست یابد.
برخلاف این نوع کمال گرایی، کمال گرایی نابهنجار به همان تعاریف اولیه نزدیک است؛ کمال گرایان نابهنجار یا روان رنجور بیشتر در فکر آن هستند که مبادا اشتباهی از آنها سر بزند.
آنها هیچ وقت کاملا احساس پیروزی نمی کنند. آنها حتی اگر از دیگران بهتر کار کنند، باز هم احساس رضایت نمی کنند.
این افراد هرچقدر هم که به موفقیت دست پیدا کنند، راضی نیستند و خود را سرزنش می کنند و هدف بالاتری را در نظر می گیرند. آنها در این زنجیره بی انتها گیر می کنند و همیشه با خودشان درگیرند.
پیشنهاد مهکام: تست کمال گرایی – آیا شما هم شخصیت کمال گرا دارید؟
