"> گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟ و پنج فایده آن - مهکام
مشاوره آنلاین مهکام

گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟ و پنج فایده آن

گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟

متن زیر که برای والدین ، معلمان و مربیان مهدکودک ها می توان مفید باشد ترجمه ای است از قسمتی از مطالب مفید و کاربردی خانم جنت لنزبری در زمینه تربیت کودکان ( با روش تربیت نوزادان و کودکان همراه با احترامRIE ).

مگدا گربر، متخصص امور نوزادان همواره به والدین توصیه می کرد که : هنگامی که نوزادان و کودکان در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات هستند، با یک لحن بی طرف و عاری از قضاوت، صرفا حقایق اتفاق افتاده را روایت کنند. او نام این کار را گزارشگری ورزشی (یا گزارشگری) گذاشته بود.

گزارشگران قضاوت نمی کنند، مشکلات را حل نمی کنند، کسی را شرمنده نمی کنند، سرزنش نمی کنند و درگیر احساسات نمی شوند. آنها صرفا مراقب کودکان هستند و آنچه آنها انجام می دهند را مشاهده و بیان می کنند

آنها برای بچه ها فضای لازم را فراهم می آورند تا بتوانند به منازعه خود ادامه دهند و نهایتا یا بتوانند مشکل را حل کنند و یا تصمیم بگیرند از آن کار صرفنظر کرده و به کار دیگری بپردازند.

موارد زیر همگی مثال هایی از گزارشگری کردن است:

” تو خیلی سعی کردی که اون تیکه پازل رو سر جاش بذاری. انگار دیگه خسته شدی.”

“سوانا (Savannah)، تا حالا خرس دست تو بود و الان دست آلی (Ally) هست. شما هر دوتون می خواین خرس رو بگیرین. سوانا می خواد اون رو پس بگیره… آلی ، اجازه نمی دم بزنی.”

” تو می خوای از پله برگردی پایین. من مواظبت هستم. نمی ذارم بیفتی.”

گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟ و پنج فایده آنwww.mehcom.com

گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟ و پنج فایده آنwww.mehcom.com

پنج فایده گزارشگری کردن مشکلات بچه ها

1- هر چقدر ما کمتر دخالت کنیم، بچه ها بیشتر فکر می کنند و چیزهای بیشتری می آموزند.

حیرت آور است که تمام چیزی که کودکان ما نیاز دارند تا در برابر اتفاقات سخت و چالش برانگیز زندگی پابرجا بمانند یا دعواهای خود را با خواهر و برادر و همبازیهایشان حل کنند، همین توضیحات کوتاهی است که ما در حین گزارشگری به آنها می دهیم.

اما در صورتی که احساس کردیم بچه ها به کمک بیشتری نیاز دارند می توانیم از حالت گزارشگر به مصاحبه گر تغییر موضع دهیم و با آرامش سوالهایی مثل این بپرسیم :

” هردوتون اون توپ رو می خواین. حالا چه کار می تونین بکنین؟”

اگر مشاجره ادامه پیدا کرد و دعوا بالا گرفت می توانیم یکی دو تا پیشنهاد بدهیم مثلا :

” متوجه شدین که یه توپ دیگه هم توی سبد هست ؟”

پیشنهاد مطالعه:  وقتی که همسرم در حال تنبیه کردن فرزندم هست باید چکار کنم ؟

یا در مثالی دیگر:

“می خوای اول فقط یه پات رو از روی پله پایین بذاری؟”

اگر در یک بازی فیزیکی (توضیح مترجم: مثلا اتل متل توتوله) اختلافی پیش آمد و یکی از بچه ها ناراحت به نظر می رسید، می توانیم بپرسیم: “اوضاع مرتبه؟ ” و اگر کودک جواب منفی داد می توانیم پیشنهاد دهیم : “می تونی بگی نه و از بازی بیرون بیای” (و سپس می توانیم در صورت نیاز به آرامی آن بازی را متوقف کنیم).

کلاسهای والد-فرزند RIE معمولا تا دوسالگی بچه ها ادامه دارد اما در یکی از کلاسهای من والدین ترجیح دادند که در طول سه سالگی فرزندانشان هم کلاس را ادامه دهند و من این شانس فوق العاده را پیدا کردم که گزارشگری را با بچه های این سن تجربه کنم.

از آنجا که این بچه ها در مقایسه با بچه های زیر دوسال توانایی صحبت کردن بیشتری دارند ، من در خلال این دوره توانستم مهارت هایمصاحبه گری” خودم را تقویت کنم و از میزان کارآیی این رویکرد شگفت زده شدم. (قبول دارم که این بچه ها از ابتدا با سیستم RIE بزرگ شده بودند و به حل کردن مشکلاتشان با حداقل دخالت والدین عادت داشتند.)

وقتی بچه ها سر یک اسباب بازی دعوا می کنند من ابتدا گزارشگری می کنم و سپس می پرسم:

–          :” لورا(Laura) ، تو می خواستی با اون ماشین چه کار کنی؟ “

–          “من می خواستم از روی تپه سرش بدم پایین”

–          “جیک(Jake) ! انگار ناراحتی. تو می خوای با اون ماشین چه کار کنی؟”

او به من می فهماند که می خواسته ماشین را از دیوار بالا ببرد.

–          “خب، جیک می خواد ماشین رو روی دیوار ببره. اممم … شما دو تا چه کار می تونین بکنین؟ “

متحیرانه متوجه می شوم که تمام چیزی که این بچه های سه ساله برای حل کردن دعواهایشان نیاز دارند اینست که از آنها بخواهم احساساتشان را به زبان آورند.

متحیرانه متوجه می شوم که تمام چیزی که این بچه های سه ساله برای حل کردن دعواهایشان نیاز دارند اینست که از آنها بخواهم احساساتشان را به زبان آورند. بچه ها معمولا خودشان تصمیم می گیرند که آن بازی را با هم انجام دهند یا نوبتی بازی کنند و دیگری را در هنگام بازی اش نگاه کنند یا از یک بازی صرفنظر کنند و به سمت چیز دیگری بروند.

وسوسه به هدایت کردن بچه ها، راهنمایی کردنشان و یا حل کردن مشکل توسط ما می تواند بسیار شدید باشد ولی اگر بتوانیم این وسوسه را کنترل کنیم، بچه ها بسیار بیشتر می آموزند و اعتماد به نفس بالاتری پیدا می کنند.

به کودکان کمک کنیم اختلافات خود را حل کنندwww.mehcom.com

به کودکان کمک کنیم اختلافات خود را حل کنندwww.mehcom.com

2- اعتماد توانمند می سازد.

گزارشگری وسیله مداخله ما در اختلافات است که شامل کمترین میزان مداخله و بیشترین میزان توانمندسازیست.چرا که گزارشگری نشاندهنده اعتماد و اعتقاد ما به توانایی فرزندانمان است.

پیشنهاد مطالعه:  مجموعه آموزشی والدیار مدیریت رفتارهای تحصیلی فرزند

  با گزارشگری ما در واقع داریم می گوییم :”من اینجا هستم و از تو حمایت می کنم ولی مطمئن باش که تو خودت می توانی این مشکل را حل کنی.”

گزارشگران از بروز احساسات متناسب با سن کودکان نمی هراسند. احساساتی مثل خستگی، ناامیدی و عصبانیت. آنها صبورانه این احساسات را با جملاتی مثل این تایید می کنند:

“تو هنوز راجع به برجی که داشتی می ساختی ناراحتی. واقعا ناراحت شدی که پایین ریخت.”

ما اجازه می دهیم هر اتفاقی قرار است بفتد،بیفتد و به جای آنکه کاری کنیم کودکانمان برای حل کردن مشکلاتشان به بزرگترها وابسته شوند، اعتماد به نفس را در آنها ارتقا می دهیم و کمک می کنیم بتوانند سریعتر بر احساسات ناخوشایند خود فائق آیند.

3- به ما یادآوری می کند که قضاوت نکنیم و طرف کسی را نگیریم.

گزارشگری به ما کمک می کند که تمایل به قضاوت یا جانبداری را در خود تحت کنترل درآوریم. این امر بسیار مهم است چرا که قضاوت کردن درباره یک کودک یا رفتارش سبب ایجاد شرم، احساس گناه و احساس فاصله و دوری کودک از ما می شود که در نتیجه مانع از شکل گیری ارتباط درست و صمیمی بین ما و فرزندمان می شود و سبب تضعیف آموزش و اعتماد به نفس کودک می گردد.

من آنقدر حساسیت دارم که بچه ای را شرمنده نکنیم و باعث احساس گناه در او نشویم که حتی دوست ندارم در گزارشگری از کلمه “گرفت ” استفاده کنم. از نظر من یک تفاوت ظریف ولی مهم بین این جمله ” تا حالا اون اسباب بازی دست تو بود و الان دست تامی (Tommy) هست” و این جمله “تامی اون اسباب بازی رو از دستت گرفت” وجود دارد.

تعریف کودکان از کلمات “بازی” ، “تفریح” و “مشکل” معمولا با تعریف بزرگترها کاملا متفاوت است. زمانی را به یاد می آورم که احساس می کردم پسرم دارد در برابر خواهر بزرگترش آرامشش را از دست می دهد و صدایش بالا می رود و وقتی خواستم از پسرم حمایت کنم او به طرف در اشاره کرد و گفت :” توی کار ما دخالت نکن”. او قطعا خودآزاری نداشت پس می توانم تصور کنم که او از شرایط راضی بود و لذت می برد.

پیشنهاد مطالعه:  تکنیک وقفه ی کوتاه مدت - مقابله با بدرفتاری کودکان

با گزارشگری ما شرایط را آنگونه که هست می پذیریم پس می توانیم چشمان و ذهن خود را در برابر اتفاقات باز نگه داریم.

4- کمک می کند که بچه ها با الفاظ “خشن” یا “قربانی” شناخته نشوند.

یکی از مشکلات اصلی برخوردهای حمایتی و جانبدارانه در اختلافات بچه ها اینست که ما ناآگاهانه بچه ها را در یکی از نقش های بچه خشن یا بچه قربانی (مظلوم) قرار می دهیم. بچه های خشن خود را بچه های بد و نامطلوبی می بینند و قربانی ها احساس می کنند ضعیف و فاقد قدرت هستند و هر دو گروه فکر می کنند که آنها به بزرگترها برای مداخله و حل مشکلشان نیاز دارند.

5- به بچه ها درک واضح تری از موقعیت می دهد و  به آنها مهارت بیان و هوشمندی احساسی،اجتماعی آموزد .

با گزارشگری ما زمینه آموزش تجربی کودکان را فراهم می کنیم. این نوع آموزش بهترین، پرمفهوم ترین و عمیق ترین نوع آموزش است.

گزارشگری در شرایط زیر به تنهایی کافی نیست:

* وقتی احتمال خطر فیزیکی برای بچه ها هست . همیشه جلوگیری از خطرات فیزیکی باید اولویت اول ما باشد.

* وقتی رفتاری مشکل ساز به یک روند برای بچه تبدیل شده است. در این حالت بچه ها نیاز دارند با لحن ملایم ولی محکم و جدی به او یادآوری کنیم که مثلا نباید یک سره اسباب بازیها را از دست بقیه بچه ها بگیرد.

* وقتی بچه ای روی پروژه ای (توضیح مترجم: مثلا ساخت خانه ای با لگو) تمرکز کرده باید تا حد ممکن شرایطی فراهم آوریم که بتواند کارش را تمام کند ولی اگر نتوانستیم به موقع برسیم و کودکی را از خراب کردن پروژه کودک دیگر بازداریم، کماکان می توانیم از رویکردهای گزارشگری و مصاحبه گری استفاده کنیم.

گزارشگری هم مثل سایر رویکردهای مراقبت از کودک، به این علت اثربخش است که ما به قابلیتهای ذاتی کودکان اعتماد می کنیم… و جلوی آنها را نمی گیریم در نتیجه فرزند ما برای استفاده از این قابلیتها توانمند می شود.

 

سایر مطالب از خانم جنت لنزبری :

به فرزندان خوش رفتارمان کمک کنیم احساسات ناخوشایند خود را بیان کنند

کودکان و فرزندانمان نیاز به محدودیت دارند-خانم جنت لنزبری

چه جاهایی به کودکان آزادی بدهیم و چه جاهایی ما تصمیم بگیریم

به فرزندان خوش رفتارمان کمک کنیم احساسات ناخوشایند خود را بیان کنند

تایید و حمایت کردن احساسات نوزادان و کودکان-جنت لنزبری

هفت دلیل که در برابر گریه نوزادان آرام بمانیم

به کودکان کمک کنیم با نوزاد جدید کنار بیایند-جانت لنزبری

با دعوای کودکان چه کنیم ؟ دخالت کنیم یا نه ؟

9 راهکار ادب کردن کودکان-بچه بد وجود ندارد

گزارشگری کردن مشکلات بچه ها چیست ؟ و پنج فایده آن

منبع:farzand-parvari.blogfa.com

 

about

مطالب مفید

مدیریت وب سایت مهکام ، مجله اینترنتی آموزش خانواده را آقای حسن رامشینی به عهده دارند . ایشان در کنار مشاوره روانشناسی با جمعی دیگر از بهترین روانشناسان و مشاوران کشور به طور ضمنی به غنای این وب سایت کمک می کنند تا بتوانند مهکام را تبدیل به مرجعی برای رفع مشکلات و مسائل مربوط به روان انسانها نمایند.

×