"> تبدیل کمال گرایی نامطلوب به کمال گرایی مطلوب - مشاوره آنلاین مهکام
مشاوره آنلاین مهکام

تبدیل کمال گرایی نامطلوب به کمال گرایی مطلوب

تبدیل کمال گرایی نامطلوب به کمال گرایی مطلوب- در این مطلب می آموزیم که چگونه با افزایش عزت نفس به عنوان کلید حل مشکل کمال گرایی آسیب زا، سلامت روان را به فرزندانمان هدیه بدهیم.

تبدیل کمال گرایی نامطلوب به کمال گرایی مطلوب

در مطلب قبلی از آقای اسدی دکترای تخصصی روانشناسی سلامت با عنوان کمالگرایی چگونه در فرزندان ما شکل می گیرد؟ به نحوه ایجاد خصلت کمال گرایی در فرزندان به واسطه کمال طلبی والدین اشاره شد.

در ادامه در این مطلب به این موضوع می پردازند که چطور می توان کمال گرایی بیش از حد را که آسیب به سلامت روان کودکان و نوجوانان ما می زند را به کمال گرایی مطلوب تبدیل کرد.

والدین کمال گرا فرزندانی کمال گرا

والدین کمال گرا فرزندانی کمال گرا پرورش خواهند داد. خواه از طریق انتقال ژنی و خواه از طریق اتخاذ اصول تربیتی سخت گیرانه.

 پس اگر دنبال پاسخ به این سوال هستیم که چگونه فرزندان و بچه هایمان سالم و طبیعی رشد کنند، پاسخ آن را در خود جستجو کنیم زیرا فرزندان ما آنچه خواهند شد که ما هستیم نه آن که ما می خواهیم.

در درجه اول لازم است والدین با مراجعه به درمانگر رگه های کمال گرایی خود را تعدیل کنند. همانگونه که نمی توان یک انسان درون گرا را تبدیل به یک انسان برون گرا کرد؛ پس نمی توان یک انسان کمال گرا را نیز به یک انسان بیخیال تبدیل کرد.

 اما می توان تا حدی کمال گرایی افراد را تعدیل کرد تا در زندگی روزمره خود و تربیت فرزندان آرامش بیشتری داشته باشند و با استرس و اضطراب و حس ناکامی کمتری مواجه شوند.

پیشنهاد مطالعه:  تربیت فرزند و نیازهای روانی، عاطفی - خانواده آسمانی

راهکارهایی برای پرورش ویژگی های مثبت کمال گرایی

و اما راهکارهای پرورش ویژگی های مثبت کمال گرایی و حذف ویژگی های منفی کمال گرایی را بر می شماریم:

1)قدم اول دوست داشتن غیرمشروط فرزند.

اینکه بعنوان پدر و مادر دوست داشتن خودمان را مشروط به هیچ رفتاری از جانب فرزندمان نکنیم. ” اگر خوب درس بخوانی دختر خوبی هستی و من دوستت خواهم داشت” به جای این جمله بگویید “چون که دوستت دارم ازت انتظار دارم که درست رو بخونی”.

2)آرمانهایی که به آنها نرسیدید را در فرزندانتان جستجو نکنید.

 فرزند شما لازم نیست پزشک، مهندس یا دانشمند شود. بلکه لازم است سلامت روان و جسم خود را حفظ کند حالا در قامت هر شغل و حرفه ای که باشد.

پس از کودکی به جای تحمیل آرمانهای تحقق نیافته خود به کودکمان بیاموزیم که در انتخاب راه آینده خود مختار است. و در هر صورت برای ما فردی موفق و مهم تر از آن دوست داشتنی خواهد بود. خواه پزشک شود یا مهندس یا خیاط یا هنرمند یا آشپز یا فوتبالیست!!

3)مقایسه ممنوع!

  والدین گرامی می بایست به این نکته توجه خاصی داشت باشند که با مقایسه کردن کودک خود با سایرین و بیان این جملات” که فلانی را نگاه کن ببین چقدر نمره های خوبی میگیرد، چقدر خوب فوتبال بازی میکند، چقدر در جمع راحت تر از تو هست و … “

 نه تنها حس رقابت و خصومت ناسالمی در وی بوجود می آورد بلکه بزرگترین لطمه به حس هویت و عزت نفس و اعتماد به نفس وی وارد می کند.

پیشنهاد مطالعه:  اختلاف خواهر و برادرها

 اگر خود کودکتان از شما سوال پرسید بهتر است به تفاوتهای انسانها و منحصر به فرد بودن هر کدام از آنها اشاره کرده و نقاط قوت و ضعف هر انسانی را به وی یادآوری کنید.

 “مثلا درست است که علی دوستت شاگرد درس خوان تری است اما تو هم از لحاظ ارتباطات اجتماعی سطح بالاتری داری پس هیچ کدام از شما از دیگری برتر نیست و هر دو انسان ارزشمندی هستید و نقاط ضعف و قوت خود را دارید.

 اینکه دائم به فرزند خود بگوییم تو در همه زمینه ها از اطرافیان خود بهتری یا بدتری چیزی جز نابودی عزت نفس وی در پی ندارد.

4)به فرزندان خود حق و اجازه اشتباه دهید!

مثال معروفی است که می گوید اگر تجربه امروزم را داشتم اشتباهات دیروزم را تکرار نمی کردم اما اگر اشتباهات دیروزم را انجام نداده بودم تجربه امروزم را نداشتم! بنابراین اصالت با تجربه است.

 بگذارید فرزندتان زمین بخورد تا چگونه راه رفتن را بیاموزد. اگر با وی مچ انداختید اشکالی ندارد یکبار هم او شکست بخورد تا بفهمد قرار نیست در جامعه همیشه پیروز باشد.

 اگر خود هم در گیر مسابقه ای شدید پس از شکست بگویید تجربه خوبی بود و از آن لذت بردم. کودک از شما می آموزد اینکه شکست بخوری طبیعی است اما اینکه به خاطر ترس از شکست دست به اقدامی نزنی به معنای ترس است!

5)بچه هایتان را با تحسین و تشویق جادو کنید.

در نهایت جادوی تحسین و تشویق را بر روی کودکان خود امتحان کنید. باور کنید هر انسانی چه کودک و چه بزرگسال هیچ چیز به اندازه انتقال حس ارزشمندی و خوب بودن را دوست ندارد!

پیشنهاد مطالعه:  چگونه با نوجوانان رفتار کنیم ؟-فرزندپروری

 اما زمانیکه کودکان از تحسین روانی ناامید می شوند و آن را بدست نمی آورند چشم امیدشان فقط به دنبال تحسین بیرونی و کسب جایزه است.

برای کارهایی که فی نفسه ارزشمندند تشویق بیرونی نیاز نیست!!

چون بعد از یک مدت اگر تشویق بیرونی از کودک شما گرفته باشد دیگر انگیزه درونی برای دنبال کردن آن فعالیت ارزشمند ندارد.

بعنوان مثال اگر قرار است برای درس خواندن کودک خود و دنبال کردن فعالیت های علمی بوسیله وی جایزه تعیین کنید. اگر یک زمان جایزه نباشد باز هم درس میخواند؟؟ و تازه از طرف دیگر آیا بعد از یک مدت جوایز همان انگیزه و شوق اولیه را در وی ایجاد می نمایند ؟؟؟ مسلما خیر!!

 در این موارد تحسین کودک البته بصورت واقع بینانه مخصوصا در جمع نتیجه بهتری خواهد داد. ” امیرحسین امسال برای درس خواندن تلاش زیادی کرد و واقعا عالی بود”.

 اما در مورد کارهایی که ممکن است فی نفسه ارزشی برای کودک نداشته باشند و برای آن انگیزه درونی وجود ندارد، در نظر گرفتن تشویق بیرونی و جایزه اشکالی ندارد و مفید واقع می شود.

 بعنوان مثال کودکی که برای کمک به مادر برای تمیز کردن آشپزخانه تمایلی ندارد می تواند با تشویق بیرونی این رفتار را کم کم در وی شکل داد در ضمن آنکه عزت نفس وی خدشه دار نشود.

در پایان این سخن زیبا را بیان می کنیم که ” به فرزندان خود بیش از اصول موفق بودن ؛ تلاش برای انسان با ارزش و اخلاق مدار بودن در هر جایگاه و منصبی را بیاموزید”.

نویسنده: محمد مهدی اسدی ساغندی

about

مطالب مفید

مدیریت وب سایت مهکام ، مجله اینترنتی آموزش خانواده را آقای حسن رامشینی به عهده دارند . ایشان در کنار مشاوره روانشناسی با جمعی دیگر از بهترین روانشناسان و مشاوران کشور به طور ضمنی به غنای این وب سایت کمک می کنند تا بتوانند مهکام را تبدیل به مرجعی برای رفع مشکلات و مسائل مربوط به روان انسانها نمایند.

×