ایجاد اعتماد به نفس در کودک
ایجاد اعتماد به نفس در کودک : اگر چه عوامل و شرایط متعددی در شکل گیری
اعتماد به نفس هر فردی نقش بازی می کنند. اما پایه و اساس این شکل گیری در دوره
کودکی و در درون خانواده می باشد. خانواده از جمله اساسی ترین نهاد های اجتماعی
به شمار می آید.
ایجاد اعتماد به نفس در کودک
ایجاد اعتماد به نفس در کودک
وقتی نوزادی درمی یابد که سیگنال‌های او مورد تایید قرار گرفته است و پاسخ درستی
به آن‌ها داده می‌شود وقتی ناراحت است او را آرام می‌کنند و خوشی‌هایش را تقویت
می‌نمایند. کم کم حس می‌کند که احساسات و حالت‌های چهره او مهم هستند و برای آن‌ها
ارزش قائلند. او درمی یابد که به او توجه می‌شود.
بسته به نحوه برخورد شما با سیگنال‌های لذت، علاقه و خوشی، و ارزش قائل شدن و
توجه به این سیگنال‌ها برای پاسخ به آن‌ها (آشفتگی، عصبانیت، ترس، شرمندگی، تنفر
و بیزاری از بوهای ناخوشانید)اعتماد به نفس ریشه گرفته یا پژمرده می‌شود.
شما به عنوان پدر و مادر مهم‌ترین فرد دنیای نوزادتان هستید. شما اولین تعاریف او از
خودش را برایش فراهم می‌کنید. از طریق تمامی کلمات، حالت‌های چهره و اعمالتان به
او می‌گویید که چقدر مهم است و دنیای خارج، او را چگونه می‌بیند.
بنیان اعتماد به نفس
از روزهای اول زندگی نوزادتان می‌توانید بنیان اعتماد به نفس او را از طریق پاسخ
درست به سیگنال‌های کودکتان برای درخواست کمک (آشفتگی، نگرانی و..) و تفریح
(علاقه و لذت) پی‌ریزی کنید.
شالوده اعتماد به نفس
بسیاری از کار‌شناسان معتقدند که یکی دیگر از شالوده های مهم اعتماد‌به‌‌نفس، تجربه
کودک از شایستگی است. شایستگی در ابتدا در نتیجه قابلیت مغز در نظم بخشیدن به
تمامی محرک‌های دریافتی آشفته و بی‌نظم، حاصل می‌شود. توانایی ذاتی نوزاد در
شایستگی یافتن، شالوده مهارت پیچیده‌تر آینده یعنی مهارت در تعامل با دنیا و مردم را
پی‌ریزی می‌کند که به‌نوبه خود می‌تواند حس اعتماد به نفس را در کودک خلق‌کند. یک
بخش از این تکامل این است که کودک در حالی که بزرگ می‌شود، بداند که قادر است
بر رویدادهای خارجی تسلط یابد. بخش دیگر از این تکامل این است که کودک در حین
تعامل با محیط یاد بگیرد که چگونه به شیوه سالمی خودش را با ملزومات و انتظارات
[زندگی] اجتماعی دنیا تطبیق‌دهد.
چگونه در ایجاد اعتماد به نفس به کودکتان کمک کنید
توجه درست به کودک: نوزادان وقتی احساس می‌کنند که علاقه خاصی به آن‌ها
دارید و مرکز جهان شما هستند، خوشحال می‌شوند. آن‌ها برای ابراز گستره کامل
احساسات‌شان از سیگنال‌های ۹ گانه‌شان استفاده می‌کنند. وقتی نوزادی گریه می‌کند یا
نق می‌زند یا جیغ‌جیغ می‌کند، از شما انتظار دارد که به اندازه همان جدیت و اضطراب
او نسبت به آنچه برایش اتفاق می‌افتد، به او پاسخ دهید.
ادامه
چیزی که والدین گاهی اوقات فراموش می‌کنند این است که از نظر نوزادان واکنش‌های
اضطراب به موقعیت بستگی دارند. عدم توانایی گرفتن توپی که به گوشه‌ای غلط
می‌خورد، از نظر او بسیار ناراحت کننده است! و با زبان بی‌زبانی از شما می‌خواهد
که به او توجه کنید. او خودش را قادر به اصلاح موقعیت نمی‌یابد – هر کاری کند هرگز
نمی‌تواند به آن توپ دست یابد.
بنابراین وقتی ناامید می‌شود، به تنها شیوه‌ای که می‌تواند، از شما کمک می‌خواهد؛ که از
طریق قش‌قرق به پا کردن است. اگر با این کار نتواند ترحم و توجه شما را جلب کند،
اگر به او پاسخی نداده و برای حل این مشکل به او کمک نکنید، کم کم تصور می‌کند که
مشکلات او اصلاً برای کسی اهمیتی ندارد. در عوض در صورتی که از این فرصت
برای توجه کردن به او، تایید و تصدیق احساسات و ادراکاتش استفاده کنید، در ایجاد
اعتماد به نفس در او کمک می‌کنید.
حمایت: در صورتی که کودک دنیا را تهدید آمیز یا خطرناک ببیند، تقریباً غیر ممکن
است که احساس شجاعت و قوی بودن کند و بداند که می‌تواند در کاری موفق شود.
ادامه
اما وقتی در پاسخ به سیگنال‌های منفی اضطراب و عصبانیت کودکتان، به او اجازه
می‌دهید که این سیگنال‌ها را بیان کند و سپس این محرک‌ها را حذف می‌کنید، ابزار
رویارویی با دنیا را به او داده‌اید. در مورد حس اعتماد به نفس، هیچ چیزی مانند علم به
اینکه او می‌تواند در رهایی از خطر و آشفتگی به شما تکیه کند، به نوزاد درمانده‌تان
کمک نمی‌کند.
نحوه آسیب دیدن اعتماد به نفس
برخی از والدین با دخالت کردن یا بها ندادن به سیگنال‌های علاقه و لذت کودکان‌شان سهواً اعتماد به نفس آن‌ها را به تحلیل می‌برند.
با این کار باعث تحریک واکنش درونی و خودکار شرمندگی می‌شوید و شرمساری اعتماد به نفس او را از بین می‌برد.
این نوع گام‌های غلط در تربیت کودک می‌تواند نتایج بسیار تاسف‌آوری در‌برداشته‌باشد.
اما تربیت درست نتایج بسیار چشمگیری دارد. در نتیجه چنین تربیتی، شما و کودکتان
می‌توانید از همراهی همدیگر و عمق دوستی‌تان لذت ببرید و شما می‌توانید به شیوه‌ای
مخصوص و شاد دست یابید، همانطور که دنیا به فرزندتان می‌نگرد.
شما همگام با کودکتان می‌آموزید. به مهارت‌های تربیتی‌تان مطمئن می‌شوید. با گذر زمان
بیشتر قادر خواهید شد که کودکی با اعتماد به نفس و بی‌نظیر تربیت کنید و از آنجا که
درک ثابتی از خود دارد، قادر خواهد بود روابط رضایت بخشی ایجاد کرده و استقلال
سالم خود را حفظ کند.
منبع:سلیکولوجی نی نی وبلاگ
مطالب مفید
