اضطراب دل کندن در کودکان
اضطراب دل کندن در کودکان : اضطراب دل کندن در کودکان
اضطراب جدایی معمولا چه زمانی رخ میدهد؟
اضطراب جدایی را میتوان خیلی زود، حتی از شش یا هفت ماهگی، در کودک مشاهده
کرد. اما در بیشتر کودکان، بین ده تا هجده ماهگی اوج میگیرد و تا دو سالگی کاهش
مییابد. اضطراب جدایی معمولا زمانی اتفاق میافتد که والدین، برای رفتن سر کار یا
انجام کاری که نمیتوانند کودک را همراه خود ببرند، مجبور به ترک او میشوند.
اضطراب جدایی شبها هنگام خوابیدن هم رخ میدهد؛ یعنی، وقتی کودک در رختخواب
خود به سر میبرد و شما در اتاق کناری در حال کار یا استراحت هستید، ممکن است
کودک اضطراب جدایی را تجربه کند.
چگونه می توان به کودک کمک کرد و اضطراب جدایی را کاهش داد؟
روشهای گوناگونی برای کاهش اضطراب جدایی وجود دارد. برای اینکه بتوانید پدر و
مادری شاد باشید، نیازمند صرف وقت برای خودتان هستید. به همین علت، بهتر است
با راههایی آشنا شوید تا بتوانید به کودک کمک کنید این دوران را با حداقل آسیب و
ناراحتی طی کند و در عین حال، زمانی هم برای خودتان باقی بماند. در ادامه، به
تعدادی راهحل برای کاهش اضطراب جدایی در کودکان اشاره میشود که ممکن است
برای شما کارساز باشد.
استفاده از برنامه ای همیشگی
برنامه کوتاه و جذابی انتخاب کنید و وقتی خواستید از کودک جدا شوید و موقع
خداحافظی، از این برنامه استفاده کنید. برنامهای همیشگی و قابل پیشبینی به کودک
کمک میکند در روند جدا شدن از مراقبان خود توانا شود و در عین حال، اعتمادش
نسبت به آنها از بین نرود. پس یک جمله معمولی و کوتاه مثل دوستت دارم عزیزم و
خداحافظ و آغوشی گرم را امتحان کنید تا کودک به مرور زمان به آن عادت کند.
چگونه کودک را برای جدایی آماده کنید؟
مانند هر تغییر دیگر در زندگی، به کودک فرصت دهید بهتدریج با جدایی کنار آید. چه
مراقب کودک آشنا باشد و چه غریبه، روشهای زیر میتواند در این فرآیند به شما و
کودکتان کمک کند.
تمرین در منزل
اگر جدا شدن از سمت کودک صورت گیرد، پذیرش این قضیه برایش سادهتر خواهد
بود. به کودک اجازه دهید چهار دست و پا به اتاق دیگری برود (باید از قبل مطمئن شوید
اتاق امن است)، سپس بعد از گذشت چند دقیقه، به سراغش بروید. همچنین، میتوانید به
کودک بگویید دارید از اتاق بیرون میروید و بهزودی برمیگردید. با این کار، کودک
متوجه میشود اگر شما برای چند دقیقه حضور نداشته نباشید، اتفاق خاصی نمیافتد،
همچنین، میفهمد شما همیشه برمیگردید.
زمان دادن به کودک
برای اینکه کودک به جدایی از شما عادت کند، باید به او زمان دهید. قبل از اینکه از
کودک جدا شوید، از مراقب بخواهید چند روز، وقتی شما هم هستید، حاضر شود و در
حضور شما، با کودک بازی کند و با او ارتباط برقرار کند. برای دفعات بعد نیز بهتر
است مراقب سی دقیقه قبل از خروج شما در خانه حاضر باشد. چنانچه کودک را به
خانه دوست یا مادربزرگ میبرید، باز هم باید کمی زودتر به آنجا بروید و در حضور
خودتان، امکان انس گرفتن کودک با فضا و فرد تازه را فراهم کنید.
خداحافظی با کودک
همیشه قبل از جدا شدن از کودک، او را ببوسید، در آغوش بگیرید و از او خداحافظی
کنید. به او بگویید کجا میروید و چه زمانی بازمیگردید، اما خداحافظی را طولانی
نکنید. هرگز مخفیانه از کودک جدا نشوید؛ با این کار به او حس ناامنی و نگرانی
خواهید داد. نگذارید کودک حس کند یکباره غیب شدهاید.
حفظ آرامش هنگام جدایی از کودک
احساس کودک تا حد زیادی با احساسی که شما ابراز میکنید هماهنگ است. بنابراین،
نسبت به مراقبی که انتخاب کردهاید شوق و هیجان نشان دهید و هنگام جدا شدن از
کودک، گریه نکنید یا اندوهگین نشوید. هرچه اشتیاق و علاقه شما نسبت به پرستار و
فردی که از کودک مراقبت میکند بیشتر باشد، کودک هم همین احساس را نسبت به آن
فرد پیدا خواهد کرد. از ابراز احساسات شدید و گریه کردن پرهیز کنید تا اضطراب
جدایی در کودک تقویت نشود. بیشتر اوقات، پرستاران کودک میگویند او، قبل از اینکه
والدین کاملا از منزل خارج شوند، به شرایط عادی برمیگردد و گریهاش بند میآید.
اگر قرار به رفتن است، بروید
وقتی خانه را به قصد محل کار یا انجام کارهای روزمره ترک کردید، دیگر به منزل
بازنگردید. لازم نیست به خانه برگردید و وضعیت کودک را مدام بررسی کنید. این کار
باعث ایجاد دردسر برای خودتان، کودک و پرستار میشود.
ترک تدریجی کودک
در آغاز نباید کودک را برای مدتی طولانی تنها بگذارید. برای مثال، اولین بار با یک
ساعت شروع کنید؛ یک ساعت کودک را پیش پرستار بگذارید و بعد از آن، به خانه
برگردید. به کودک اجازه دهید به طور تدریجی با پرستار آشنا شود و به او عادت کند.
کنار آمدن با اضطراب جدایی فرآیندی زمانبر است و باید برای آن وقت زیادی
بگذارید.
وقتی کودک از والدین جدا نمی شود، چه باید کرد؟
اضطراب جدایی برای والدین هم بسیار دشوار است، بهویژه وقتی کودک هنگام جدایی
دچار حالات هیستریک میشود (احساسات بیش از حد، رفتارهای هیجانی، افراطی و
غیر قابل کنترل) یا به یکی از والدین وابستهتر است. در چنین شرایطی، ممکن است
احساس گناه کنید یا مدام نگران باشید که در نبود شما، چه اتفاقی برای کودک میافتد.
واقعیت این است که اگر قرار باشد تماموقت در اختیار کودک باشید و مدام به کودک
توجه کنید، شما هم دچار آشفتگی، خستگی و در موارد شدید، تنفر میشوید. وجود چنین
احساساتی طبیعی است، اما به یاد داشته باشید، اضطراب جدایی طبیعی و موقتی است.
با این جدایی، او یاد میگیرد به شما اعتماد کند و مهارتهای مهمی در زمینه استقلال
در او شکل میگیرد. ممکن است در فرآیند کاهش اضطراب جدایی، احساس خستگی
کنید، اما بدانید اضطراب جدایی نشانهای از دلبستگی ایمن است.
منبع:کودکت
مطالب مفید :
علائم اختلالات روانی در کودکان