اختلال نقص توجه – بیش فعالی بزرگسالان Adult ADHD
اختلال نقص توجه – بیش فعالی بزرگسالان
خیلی از والدین در خانواده فکر می کنند که بیش فعالی مختص کودکان است . در حالی که این اختلال با نام اختلال نقص توجه – بیش فعالی بزرگسالان Adult ADHD نیز در افراد بزرگسال نیز دیده می شود. هرچند که نسبت بیش فعالی بزرگسالان نسبت به بیش فعالی کودکان بسیار کمتر می باشد.
گروهی از اختلالات روان پزشکی که در کودکی آغاز می شوند تا بزرگسالی تداوم می یابند و با پیامدهای نامناسب و جدی در زمینه های مختلف عملکردی افراد همراه می باشند. این بیماریها که با عنوان اختلالات تکاملی عصبی(رشدی) بزرگسالان دسته بندی میشوند متاسفانه به اندازه کافی مورد توجه و ارزیابی بالینی و تشخیصی قرار نمیگیرند یا با سایر اختلالات اشتباه گرفته میشوند، بنابراین درمان مناسب نیز دریافت نمیکنند.برخی از انواع شایع این دسته از اختلالات عبارتند از:
Adult Attention Deficit Hyperactivity Disorder
Adult Autistic Spectrum Disorders
Adult Learning Disorder
Adult Tourtee Disorder
یکی از شایعترین اختلالات تکاملی بزرگسالان، اختلال نقص توجه – بیش فعالی (ADHD) است. مطالعات نشان داده اند که علایم این اختلال تا 70% در نوجوانی و تا 50% در بزرگسالی باقی می ماند و شیوع کلی این اختلال در بزرگسالی حدوداً 5% تخمین زده شده است.
علایم اصلی اختلال نقص توجه-بیش فعالی شامل:
- نقص توجه (حواس پرتیهای شدید، فراموشی، و عدم توانایی در برنامه ریزی)
- تکانشگری (رفتارهای بیپروا یا با عجله و بدون فکر)
- بیش فعالیتی (بیقراری شدید و احساس دایم بیقراری)
در دوران بزرگسالی این علائم خود را به صورت نقص مزمن در برنامه ریزی، سازمان دهی و شروع یا تکمیل کردن کارها در طی زمان نشان میدهد.
همچنین بالغین مبتلا به این اختلال در تنظیم و کنترل هیجانهای خود اشکال قابل توجه دارند، ضعفی که با بروز رفتارهای تکانشی و اختلال در روابط بین فردی همراه می باشد.
مشکلات طولانی مدت در عملکرد تحصیلی، شغلی، و اجتماعی باعث می شود که فرد احساس اعتماد به نفس پایین، افسردگی و/یا اضطراب داشته باشد.
در اصل طبیعت اصلی این بیماری، اختلال در عملکرد اجرایی است- عملکردی که به فرد کمک می کند تا عوامل حواسپرتی را شناسایی و حذف کند، موضوعات را در ذهن نگه دارد، در مورد پیامدها فکر کند، و اهداف خود را برنامه ریزی و اجرا کند.
بنابراین بیماری ADHD یک عیب شخصیتی یا اختلال حافظه یا عقب ماندگی ذهنی یا تنبلی نیست، بلکه یک اختلال نوروبیولوژیکی است که مبتلایان به آن نیاز دارند تا راهکارهای انطباقی جدیدی را برای مواجهه با مشکلات زندگی بیاموزند.
تشخیص اختلال نقص توجه-بیش فعالی
هیچ آزمون تشخیصی قطعی برای ADHD وجود ندارد و از آنجایی که ممکن است این اختلال با مشکلات روانشناختی ( افسردگی، اضطراب، سو مصرف مواد و غیره) دیگری همراه باشد لازم است تشخیص قطعی توسط متخصص براساس شرح حال دوران کودکی و نشانه های بزرگسالی صورت گیرد .
شما می توانید به سوالات غربالگری زیر جواب بدهید، در صورتی که به اکثر سوالات پاسخ مثبت دادید، احتمال ابتلای شما به این اختلال وجود دارد و بهتر است با یک متخصص مشورت نمائید:
پرسشنامه غربالگری ADHD بزرگسالان (ASRS) |
|||||
گزینه ای را انتخاب کنید که به بهترین شکل وضعیت شما را در ظرف 6 ماه گذشته توصیف می کند. |
هرگز |
بندرت |
گاهی |
اغلب |
همیشه |
|
1 |
2 |
3 |
4 |
|
|
1 |
2 |
3 |
4 |
|
|
1 |
2 |
3 |
4 |
|
|
1 |
2 |
3 |
4 |
|
|
1 |
2 |
3 |
4 |
|
|
1 |
2 |
3 |
4 |
|
v این پرسشنامه مخصوص افراد 18 سال و بالاتر است. v اگر مجموع نمرات دریافتی بالاتر از 11 باشد احتمال تشخیص ADHD وجود دارد، در این صورت مشورت با روانپزشک ضرورت دارد. |
مجموع نمرات: |
نکته قابل توجه :
در صورتی که شما تست و آزمون بیش فعالی بزرگسالان را که در بالا آمده است را انجام دادید بدانید که فقط و فقط متخصصان باید در زمینه ابتلاء افراد به بیماری اظهار نظر کنند.
درمان بیش فعالی بزرگسالان
از آنجایی که ADHD در افراد مبتلا نشانه های متفاوتی ایجاد می کند و به صورت های مختلفی در زندگی افراد تاثیر می گذارد، لذا درمان متناسب با نیازها و شرایط هر فرد انتخاب و برنامه ریزی می شود.
درمانهای موجود شامل:
- دارودرمانی
- درمان های شناختی رفتاری، ذهن آگاهی
- رواندرمانی تحلیلی
- آموزش های روانی اجتماعی برای بیمار و خانواده
- فنون خاص مشاوره بویژه «کوچینگ»
منبع :کلینیک روانپزشکی کودک و نوجوان راد
مهکام مجله اینترنتی آموزش خانواده موفق ایرانی