احساس بی لیاقتی در تک فرزندان

احساس بی لیاقتی در تک فرزندان به این معنی نیست که تمام تک فرزندها چنینی احساسی دارند بلکه می خواهد هشداری بدهد که اگر والدین فقط یک بچه دارند سعی کنند در تربیت فرزندشان آگاهانه قدم بردارند تا از مشکلات تک فرزندی نجات یابند.

احساس بی لیاقتی در تک فرزندان

پیشنهاد می کنیم اول مطلب زیاده روی والدین تک فرزند و علل آن را مطالعه نمایید.

تک فرزند از طریق پاسخ هایی که به این پرسش های نگران کننده می دهد و به متهم کردن خود می پردازد آسیب پذیری خود را در برابر این پرسش ها افزایش می دهد.

او ممکن است در پاسخگویی به سوالاتی که در بخش اول این مطلب زیاده روی والدین تک فرزند و علل آن بیان شد به گونه ای بی رحمانه از خود انتقاد کنند و چنین بپندارد که فردی نالایق هستند. چنین احساسی در برخورد با خود بر اعضای خانواده و محیط اجتماعی او نیز تاثیر خواهد گذارد.

1-والدین و انگاره ها

هنگامی که والدین وظیفه آشنا مشاهده می کنند که دیدگاه منفی فرزندشان درباره ی خود، او را ناراحت کرده است امکان دارد از او بخواهند نسبت به خویشتن سخت گیر نباشد.

آنها ممکن است برای تاکید در مورد این توصیه به تجربه هایی که خود در این زمینه داشته اند اشاره کنند:

 (( ما همیشه نسبت به خودمان سخت گیر بودیم و هیچگاه احساس رضایت نمی کردیم و تحمل هیچگونه اشتباهی را نداشتیم این روش باعث تضعیف روحیه می شود سعی کن مثل ما نباشی و اشتباه ما را در این مورد تکرار نکنی.))

واقعیتی که این والدین از آن غافل هستند این است که سخنان و نصایح آنها در رفتار فرزندشان تاثیری ندارد بلکه رفتار و عمل آنهاست که برای فرزندشان به صورت الگو و انگاره جلوه گر می شود.

 اگر والدین قصد دارند رفتار فرزندشان را تغییر دهند نخست باید رفتار خود را اصلاح کنند تا انگاره ای مناسب برای فرزند خود شوند.

2-احساس نالایق بودن در والدین

والدین نیز گاهی احساس بی لیاقتی و کارا نبودن میکنند که:

(( چون ما همیشه فرزندمان را خوشحال و راضی نمیکنیم و او را مورد حمایت قرار نمی دهیم و خواسته های او را کاملا تامین نمی کنیم والدین شایسته ای نیستیم)) .

وقتی فرزند نوجوان آنها می گوید که والدین دوستش بهتر از آنها هستند احساس بی لیاقتی آنها تشدید می شود.

هر چه والدین بیشتر به فرزند نوجوان خود کمک کنند انتظار او افزایش یافته و از والدین خود ناراضی تر می شود :

(( شما خیلی مرا محدود کرده اید و برایم اهمیتی قائل نیستید)).

3-تعیین حد مطلوب

والدین برای پرهیز از زیاده روی و احساس بی لیاقتی بهتر است این موارد را بررسی کنند :

•    اهداف شخصی آنان باید تا چه حد بلند مدت و بلند پروازانه باشد؟

•    استاندارد شخصی آنها باید در چه حدی باشد؟

•    محدودیت های شخصی آنان باید تا کجا باشد؟

اگر والدین تصور کنند که باید در ارتباط با فرزندشان بهترین باشند و ارزشی برای متوسط بودن قائل نشوند یا چنانچه فقط در صورتی احساس لیاقت و کفایت کنند که بتوانند به تمامی خواسته های فرزندشان پاسخ دهند در این صورت انتظاراتی افراطی از خود دارند.

هدف های شخصی همراه با استانداردها و حدود اساس بسیاری از برخوردهای افراد را با خود و محیط اجتماعی شان تعیین می کند ضمن آن که نباید از یاد برد که این هدف ها نیز اکتسابی هستند.

 اگر والدین در مورد ارکان سه گانه ی پیش گفته سخت گیری نکنند میتوانند بر بسیاری از مشکلات غلبه یابند.

این والدین معمولا اعتماد به نفس دارند و معتقدند که انگیزه و تلاش آنها در خدمت به تنها فرزندشان نشانه ی موفقیت آنهاست ولی در این مورد نیز نباید زیاده روی کرده و از حد اعتدال خارج شوند.

 لذا باید به خود یادآوری کنند که :

•    تلاش معمولی والدین در مورد فرزندشان کافی است و نیازی به ایثار ندارند.

•    اگر فرزندمان تا حدودی خواسته های ما را تامین کرد باید به این نسبت رضایت دهیم تا او را در فشار و تنگنا قرار ندهیم.

•    آنها باید حد متوسطی از کارایی را از خود انتظار داشته باشند.

منبع : کتاب کلیدهای تربیتی برای والدین تک فرزند
احساس بی لیاقتی در تک فرزندان