مهارت گوش دادن پویا موجب می شود کودک مشکلاتش را بیان کند

مهارت گوش دادن پویا موجب می شود کودک مشکلاتش را بیان کند

شاید یکی از بزرگ ترین مشکلات هر کس در زندگی ، پیدا کردن کسی است که به درد دل های او گوش کند. کسی که هم خوب گوش کند و هم مورد اعتماد باشد. قاعدتا بچه ها با داشتن پدر و مادر مشکل دوم را ندارند زیرا در شرایط طبیعی ، بچه ها پدر و مادر را مورد اعتمادترین فرد برای خود می دانند. پس می ماند این که ما شنونده ی خوبی باشیم تا آن ها به راحتی بتوانند با ما درد دل کنند و مشکلات شان را با ما در میان بگذارند.

در علم روانشناسی مهارتی وجود دارد به نام گوش داددن پویا . گوش دادن پویا یک مهارت طبیعی و ذاتی نیست ، بلکه امری است که نیاز به یادگیری دارد. گوش دادن پویا مهارتی است که هر پدر و مادری باید بیاموزد و با استفاده از آن به کودک کمک کند تا احساساتش رابیان کند و سینه اش سبک شود. از طرفی این روش باعث نزدیکتر شدن ما به کودک مان می شود و به آنه کمک می کند که به راه حل های جدیدی برای مسایل شان فکر کنند.

راه های برای ایجاد مهارت گوش دادن پویا :

• علاقمند و با توجه باشیم

در هنگام صحبت با کودک علاقه مندی و توجه خود را نشان دهیم و با برقراری تماس چشمی ، او را مطمئن کنیم که متوجه اش هستیم. برای این کار لازم است که محرک های محیطی مانند تلفن ، موبایل،تلویزیون و … را فراموش کنیم.

• صحبت کردن کودکان را تشویق کنیم

بعضی از کودکان نیاز دارند که برای شروع صحبت از آنها دعوت شود. کودکان وقتی عقاید خود را بیان می کنند احساس می کنند مهم ترند .

• صبورانه به کودک گوش دهیم

همه ی ما سریع تر از حرف زدن مان فکر می کنیم . اما کودکان به دلیل ذخیره ی لغات محدودتر نسبت به ما و تجربه و تمرین کم تر در حرف زدن ، وقت بیش تری را صرف پیدا کردن کلمه های مناسب می کنند.

طوری به حرفشان گوش دهیم که مطمئن شوند برای همه ی حرف های شان وقت کافی داریم . قبل از اتمام صحبت آن ها حرفشان را قطع نکنیم. قطع کردن حرف کودکان یا رد کردن نظریات آن ها و پند دادن و نصیحت کردن را کنار بگذاریم. به حقوق کودکان احترام بگذاریم و اجازه بدهیم تا عقایدشان را بیان کنند.

• به اشارات غیر کلامی شان توجه کنیم

کودکان پیام های زیادی را به صورت غیر کلامی می فرستند. مثل تظاهرات صورتشان (اخم کردن) یا حالت هایی که به خود می گیرند (مشت کردن دست ها هنگام عصبانیت) یا تغییر در روش های رفتاری (مثل ناخن جویدن موقع نگرانی). ما از نشانه های ی که کودک هنگام بیان مساله اش بروز می دهد ، می توانیم نکات بیش تری درک کنیم.

• از سوال های باز استفاده کنیم

سوال هایی که جواب شان بله یا خیر است ، جلوی گفت و شنود ار می گیرند و مکالمه را زود می بند ند. مثلا به جای اینکه بگوییم مدرسه خوش گذشت ؟ بپرسیم که امروز در مدرسه چکارهایی انجام دادید ؟ در جواب این سوال کودک بطور بلاقوه مجبور می شود بیشتر صحبت کند.

• احساساتش را بازنمایی کنیم و کمکش کنیم تا تجاربش را تشریح کند

خودمان را جای او بگذاریم و به او نشان دهیم که مسئله اش را درک می کنیم و با او همدل ایم. کمکش کنیم تا افکارش را تشریح کند. برای این کار سعی کنیم احساسات کودک را با کلمات خودمان واضح کنیم و آن ها را دوباره به او برگردانیم.

• احساسات کودک را منکر نشویم

احساسات کودک برای خودش حقیقی اند. مثلا به کودکی که از سوزش دستش شاکی است ، نگوییم : این که چیز مهمی نیست خوب می شه . بلکه درست این است که بگوییم : مثل این که بدجوری سوخته ، خیلی می سوزه ؟

• هنگام صحبت با او از کلمات قلمبه سلمبه و سخت استفاده نکنیم

کلمات باید با فهم کودک متناسب باشند. مثلا اگر کودک گفت : امروز ناظم بین من و سعید فرق گذاشت ، نگوییم : تو فکر می کنی ناظمت آدم عادل و منصفی نیست ؟ بلکه مثلا بگوییم : فکر می کنی ناظم مدرسه سعید رو بیشتر دوست داره ؟

• گفت و گو را در زمان مناسب انجام دهیم

گاهی کودک نمی خواهد درباره ی مسئله اش صحبت کند یا می خواهد مدتی با احساساتش تنها باشد. در آن لحظه به خلوت کودک احترام بگذاریم و به قول معروف پیله اش نشویم. اما متوجه او باشیم و در فرصتی مناسب برای گوش دادن ندارند. فراموش نکنیم این کار را حتما در بهترین مکان و زودترین زمان مناسب انجام دهیم و به تاخیر نیندازیم.

منبع : کتاب این طوری هم می شود … نویسنده : محمد حسن شهسواری

مهکام مجله اینترنتی آموزش خانواده – فرزندپروری

کلمات کلیدی :

مهارت گوش دادن پویا, مهارت گوش دادن فعال, مهارت گوش دادن موثر ,مهارت های گوش دادن موثر, مهارت های گوش دادن موثر, روش گوش دادن موثر ,مهارت گوش دادن فعال ,تکنیک های گوش دادن فعال

تربیت فرزند و نیازهای روانی، عاطفی – خانواده آسمانی

بانوان, تربیت کودک دبستانی, تربیت کودک پیش از دبستان, خانواده موفق, زنان, زنان باردار, فرزند پروری, محصولات نوجوانان, مردان, نیازهای کودکان و نوزادان, پس از ازدواج, چگونه با فرزند نوجوان خود رفتار کنیم