ملاک های تشخیص اوتیسم ( درخودماندگی ) با توجه به راهنمای تشخیصی DSM IV

ملاک های تشخیص اوتیسم ( درخودماندگی ) چه چیزهایی است ؟ چگونه باید بر اساس معیارهای علمی تشخیص بیماری و اختلال اوتیسم را مشخص کنیم .

ملاک های تشخیص اوتیسم ( درخودماندگی )

با توجه به راهنمای تشخیصی DSM IV

کودک در صورتی حایز ملاک های تشخیصی در خودماندگی یا همان اوتیسم است که حداقل 6 مورد از طبقات ارائه شده در ذیل را از قرار حداقل 2 مورد از طبقه اول و 1 مورد از هر یک از طبفات دوم و سوم نشان دهد . شروع این اختلالها باید قبل از 3 سالگی باشد .

طبقه اول : اختلال کیفی در تعامل اجتماعی

اختلال آشکار در چند رفتار غیرکلامی مانند نگاه چشم در چشم ، بیان گری چهره ، حالات بدنی و حرکات سر و دست برای کنترل تعامل اجتماعی .
ناتوانی در ایجاد رابطه با همسالان ، متناسب با سطح رشد .
فقدان تلاش خودانگیخته برای شرکت دادن سایر مردم در شادی ، علایق یا پیشرفت خود .
فقدان دادو ستد[1] اجتماعی یا هیجانی .

طبقه دوم : اختلال کیفی در ارتباطات

تاخیر یا فقدان کامل رشد زبان گفتاری در افراد دارای قدرت تکلم .
اختلال آشکار در توانایی شروع یا حفظ مکالمه با دیگران در افراد دارای قدرت تکلم .
استفاده تکراری یا کلیشه ای از زبان یا زبان مخصوص به خود[2] .
فقدان بازی وانمودی[3] خودانگیخته متنوع یا بازی اجتماعی تقلیدی متناسب با سطح رشد .

طبقه سوم : الگوی رفتاری ، علایق و فعالیت های محدود ، تکراری و کلیشه ای

مشغولیت ذهنی[4] تمام عیار و مداوم با یک یا بیش از یک الگوی کلیشه ای و محدود از علایق که به لخاظ شدت یا محوریت غیرعادی است .
پیروی ظاهرا وسواسی[5] از امور یا عادت خاص و ناکارآمد .
کلیشه ها و اطوارهای[6] حرکتی تکراری ( برای مثال تکان دادن سر ، انگشت ، حرکات پیچیده کل بدن ) .
مشغولیت ذهنی مداوم با اجزای اشیا