غزل شب آخر اثری دیگر از استاد داود احمدی – باقی

 غزل شب آخر

 

این شب آخر دلا ، بر ما فدا کاری بکن

تنگم از تقدیر بد ، امشب بیا یاری بکن

***

مرغ امیـّدم ز کف شد ، زآنکه یارم بر نگشت

مانده ام تنها چوطفلی ، پس پرستاری بکن

***

موج غم از حد برون شد ، می زند بر جان ما

ناخدای کـَشتی ما باش و غمخواری بکن

***

راز ما در خود بگیر و ، وا مکن از بهر خَلق

امشبی را پیش مَردم ، آبرو داری بکن

***

شام غربت می کِشد جان را به کام سرد خویش

ای رفیق و یار دیرینم ، وفا داری بکن

***

بی حیا چشمم فکنده ، رود جیحونی به روی

تا کِشم سدّی به پیشش ، کار عیّاری بکن

***

داده ام کام مُرادت بارها من پیش از این

امشبی را عاجزم من ، حق نگه داری بکن

***

رسم مردم داری آور بهر«باقی» یک شبی

صبح فردا هر چه خواهی مردم آزاری بکن.

شاعر : داود احمدی – باقی

توضیحات شعر: 

تنگم= ملولم ، در آزارم

مرغ امیـّد=امید به مرغ و پرنده ای تشبیه

شده است( در ادبیات عموما مرغ به

معنای پرنده است ، نه مرغ خانگی).

کار عیّاری= کار جوانمردانه

***

مهکام مجله اینترنتی آموزش خانواده