خودمان را تنبیه کنیم-تکنیک های غلبه بر اهمالکاری
خودمان را تنبیه کنیم قسمت دوم از مطلب 8 راهکار غلبه بر اهمال کاری می باشد. در قسمت اول این مجموعه با تکنیک های نوشتن هدف، برنامه ریزی کنیم، دادن جایزه به خودمان آشنا شدیم و حال با سایر تکنیک های غلبه بر اهمالکاری آشنا می شویم.
4- خودمان را تنبیه کنیم
تعجب نکنید نمی شود همیشه به خودمان جایزه بدهیم و انتظار کار های بزرگ و مهم را از خودمان داشته باشیم.
اگر همیشه برای انجام کار های خوب جایزه بگیریم به نظر من یعنی کار های معمولی و روتین را انجام می دهیم و اینقدر به خودمان جایزه داده ایم که می دانیم چه طور باید از پس این کار بربیایم.
حال می خواهیم یک قدم بزرگتر برداریم مثلا اگر همیشه مقاله 1000 کلمه ای می نویسیم امروز می خواهیم مقاله 2000 کلمه ای بنویسیم یا اگر همیشه 50 صفحه کتاب می خوانیم حال می خواهیم 100 صفحه کتاب بخوانیم.
اینجاست که شاید برایمان سخت باشد و اهمال کاری ما شروع شود و حرف هایی از قبیل نمی شود، نمی توانم، سخت است و… را بهانه کنیم.
در این مواقع به هدف های نوشته شده تان برگردید و آنها را مرور کنید در راستای رسیدن به خواسته هایتان قدم بردارید و اهمال کاری را کنار بگذارید.
اگر می خواهید نتیجه ای متفاوتی بگیرید باید کار هایی را انجام دهید که تا به حال انجام نداده اید.
تنبیه نمی تواند مثل جایزه با نخوردن یک لیوان قهوه صورت گیرد مثلا بگویم اگر این مقاله را ننوشتم یک لیوان قهوه که به خودم جایزه دادم را نمی خورم نخوردن یک لیوان قهوه هیچ چیز را عوض نمی کند.
چرا که هر کار در راستای پیشرفت خودمان و زندگیمان می کنیم وظیفه مان است و هیچ کس مثل خودمان از وضعیت مان شاد یا ناراحت نمی شود.
تنبیه باید جوری باشد که واقعا ما را به فکر فرو ببرد و واقعا ناراحتمان کند که دیگر کارهای مان را به موقع انجام دهیم و اهمال کاری نکنیم.
مثلا من برای نوشتن این مقاله به خودم یک لیوان قهوه جایزه می دهم اما اگر در یک روز این مقاله را به اتمام نرسانم مبلغی پول را که برای خرید کنار گذاشته ام را آتش می زنم.
شاید بپرسید چرا به یک خیریه نمی دهم؟ زیرا اگر این کار را کنم باز خودم را قانع می کنم خب حداقل به تعدادی آدم نیازمند کمک کردم اما وقتی آتش می زنید آن لذت استفاده از پول را از خودتان می گیرید.
5- کمال طلبی را کنار بگذاریم
شاید برایتان کمی تعجب آور باشد که کمال طلبی باعث اهمال کاری بشود اما هیچ انسانی کامل نیست اما تلاش برای کامل بودن چیز دیگری است.
اکثر ما می خواهیم تمام کار هایمان را به ترین نحوه انجام دهیم و همیشه منتظر به ترین فرصت هستیم تا استارت بزنیم و کاری را انجام دهیم.
همین باعث می شود شصت یا هفتاد درصد از کار هایمان را انجام ندهیم و منتظر می شویم که در آن حیطه بهترین شویم.
ولی تا کاری را شروع نکنیم نمی توانیم کمی و کاستی، پستی و بلندی کار ها را احساس کنیم.
مثلا اگر دو هفته روز فرجه داشته باشیم برای ارائه معمولا بیشترین زمان مان را برای فکر کردن و جمع آوری مطالب می گذاریم و در آخر هم کار بی کیفیت را ارائه می دهیم زیرا زمانی برای تمرین نگذاشتیم و یا دقیقه آخر به فکر انجام کار افتادیم.
برای خواندن ادامه مطلب 8 راهکار غلبه بر اهمالکاری کلیک کنید.
