"> چگونه می توانیم از احساس های تلخ و ناامید کننده رها شویم ؟ - مشاوره آنلاین مهکام
مشاوره آنلاین مهکام

چگونه می توانیم از احساس های تلخ و ناامید کننده رها شویم ؟

چگونه می توانیم از احساس های تلخ و ناامید کننده رها شویم ؟

چگونه می توانیم از احساس های تلخ و ناامید کننده رها شویم ؟

چگونه می توانیم از احساس های تلخ و ناامید کننده رها شویم ؟

*** سفر بسوی رشد روحی و روانی، همانا عرصه زندگی است؛ همه ما فراخوان های دیگری داریم، اما در فراخوان برای رشد روحی و روانی شرکت کرده ایم. این فراخوان، دعوت به عرصه زندگی است.

گفته شده است هر کسی با سنی بالای ۳۵ سال که مرگ برایش موضوعی اساسی نیست، یک نادان است. عرصه زندگی مانند بسیاری از سفرها، نقطه آغاز و پایانی دارد.

در عرصه زندگی جایی را ترک می کنیم، به سوی مکانی جدید پیش می رویم و وارد آن می شویم. عرصه زندگی بیرون آمدن از ظلمت (سایه) و ورود به نور است؛ از ناخودآگاه به خودآگاهی.

*** این مورد را می توان با مثال کوه یخ توضیح داد. فقط ۱۰ درصد از یک کوه یخ که بالای سطح آب است، نمایان می شود، در حالی که ۹۰ درصد آن زیر سطح آب است.

این مثال موضوع ناخودآگاه-خودآگاه است. تحقیقات نشان می دهد که خودآگاه فقط ۱۲ درصد از ذهن را اشغال می کند. بیشتر مردم بخش عمده عمر خود را ناخودآگاه زندگی می کنند تا خودآگاه.

چالش زندگی، تلاش و فعالیت بسوی افزایش درصد زندگی خودآگاهانه است. www.mehcom.com

***ناخودآگاه یعنی نادانسته. ناخودآگاه به معنای غیرقایل دانستنی نیست. دقیقا به همین دلیل است که زندگی ناخودآگاه را نمی توان توجیه کرد. ما مجبور نیستیم که ناخودآگاه زندگی کنیم.

فروید می گوید: «هدف روان درمانی، تبدیل ناخودآگاه به خودآگاه است.»

زندگی ناخودآگاه کاملا برخاسته از قلبی شرور و بدخواه نیست. تنبلی و فقدان هشیاری لازم برای رشد روحی و روانی عموما متهم و مقصر است. دنبال کردن رشد مستلزم انرژی و تلاش عمدی است.

پیشنهاد مطالعه:  كودك آزاری و انواع آن چیست ؟

بسیاری از بدی های اجتماع، غیر از فرسایش روحی و روانی، ناشی از نیت شرارت آمیز عمدی نیستند؛ بلکه از زندگی تن آسا و تنبلی برمی خیزند.www.mehcom.com

*** زندگی ما هر چه بیشتر در سرما ، ظلمت و ناخودآگاهی باشد، رشد کمتری خواهیم داشت. خطر بزرگ زندگی ناخودآگاه در این حقیقت نهفته است که ناخودآگاه است.

ظلمت روحی و روانی بدین سان خود را دائمی می سازد. اما ناخودآگاه، ویرانی خود را هر روز به هزاران شیوه ممکن در زندگی ایفا می کند؛ رئیسی هست که فضایی خفقان آور در محیط کار ایجاد می کند، زیرا ادعا می کند: «این روش من است».

والدینی هستند که هرگز نمی آموزند و نمی پذیرند که به دلیل رفتار دیکتاتورمآبانه شان معذرت خواهی کنند. کشیشی هست که نیازش به قدرت و کنترل کردن دیگران چنان کورش کرده است که استعدادهای خلاق دیگران را خفه می کند و خودش را نیز عاری از آن عیب می بیند. اینها نمونه های زندگی ناخودآگاه هستند.

*** هرچه بیشتر در ناخودآگاه زندگی کنیم، تعداد دام هایی که در زندگی داریم، بیشتر می شود. اگر برای مثال احساس حقارت، آگاهانه باشد، پیوسته شانس اصلاح آن وجود دارد.

بعلاوه با تماس دائم با سایر جنبه های خودآگاهی، دست خوش مواجهه و تغییر خواهد شد. اما اگر این حقارت، سرکوب و از خودآگاه جدا شود، هرگز نمی تواند مورد توجه قرار گرفته، اصلاح شود.

بدین سان، بخشی از یار پنهان روح می شود. از آنجا نیروی بالقوه جدیدی می یابد تا در رفتار ما، معمولا هنگامی که اصلا انتظار آن را نداریم، خیزش کند. یونگ می نویسد:

پیشنهاد مطالعه:  کمال گرایی در ورزش

«سایه در همه حال، گرفتاری ای ناخودآگاه ایجاد می کند و خیر خواهانه ترین قصدهایمان را خنثی می کند.» عزیمت از ظلمت بسوی نور، مستلزم درک و شناخت زندگی ناخودآگاه و اشتیاق به برخورد کردن با آن است.

منبع : کتاب چرا حال انسان امروزی خوب نیست

نوشته مایکل روث
ترجمه فریبا مقدم
انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی

about

مطالب مفید

مدیریت وب سایت مهکام ، مجله اینترنتی آموزش خانواده را آقای حسن رامشینی به عهده دارند . ایشان در کنار مشاوره روانشناسی با جمعی دیگر از بهترین روانشناسان و مشاوران کشور به طور ضمنی به غنای این وب سایت کمک می کنند تا بتوانند مهکام را تبدیل به مرجعی برای رفع مشکلات و مسائل مربوط به روان انسانها نمایند.

×