ترس کودکان از غریبه
ترس کودکان از غریبه : ترس از غریبه برای کودکان طبیعی است. اما در سن های بالا
تر نباید ادامه داشته باشد .
وقتی واکنشها و رفتارهای کودک را در مرحلههای مختلف رشد بررسی میکنیم،
متوجه میشویم واکنش و احساس کودک در ماههای مختلف، نسبت به اشخاص جدید
کاملاً متفاوت است.
ترس کودکان از غریبه
نوزاد دو ماهه اصلا توجهی به پزشک ندارد و هنگامی که نوزاد برای معاینه روی تخت
خوابانده میشود، ممکن است بیشتر به مادرش نگاه کند ولی نوزاد در چهارماهگی،
برای پزشک یا اطرافیان بسیار شیرین است، چون وقتی پزشک به او لبخند میزند یا
برای او صدا درمیآورد، طفل در جواب لبخند میزند و دست و پای خود را با شوق
حرکت میدهد. او تلاش میکند تا به صداهای اطرافیان پاسخ دهد.
کودک از ۶ ماهگی، کمکم میتواند اشخاص یا اشیایی را که جلوی چشمش نیستند، به
خاطر آورد، یعنی حافظه او در حال رشد است.
او در ماههای اول، فقط حافظه شناخت دارد، یعنی تنها وقتی والدینش را میبیند، آنها
را میشناسد و اگر آنها را نبیند، نمیتواند آنها را به خاطر آورد اما او از
ششماهگی، به حافظه بازیافت دست پیدا میکند، یعنی به تدریج میتواند چیزهایی را که
نمیبیند هم به یاد آورد.
از ۶ ماهگی تا ۹ ماهگی کودک نمیتواند تجربههای گذشته خود را به یاد آورد و
حادثهها را بهطور منطقی پیشبینی کند.
در ۱۵ ماهگی اضطراب بیگانه کمکم برطرف میشود، زیرا طفل میتواند با تجربههای
گذشته خود، تا حدی آینده را پیشبینی کند.
بنابراین ترس از بیگانه و اضطراب ناشی از آن، یکی از مرحلههای رشد روحی کودک
است و اوج آن در ۹ماهگی است و تا ۱۵ ماهگی برطرف میشود.
بنابراین اگر بزرگسالان، هنگامی که یک کودک آنها را ورانداز میکند، او را تنها و به
حال خود بگذارند و به محض دیدن کودک به سمت او نروند و دائم با او صحبت نکنند،
کودک نیز برای آشنا شدن با آنها جرات پیدا میکند. مادران میتوانند این نکته را به
دیگران تذکر دهند که کودک از توجه فوری و سریع آنها نسبت به خود خجالت میکشد
یا هراسان میشود و اگر کمی صبر کنند، او زودتر با آنها آشنا خواهد شد.
وقتی کودک شما توانست راه برود، به او فرصت کافی برای آشنا شدن با افراد غریبه
را بدهید.