"> امتناع از مدرسه رفتن کودکان و نوجوانان به چه علت است ؟ - مهکام
مشاوره آنلاین مهکام

امتناع از مدرسه رفتن کودکان و نوجوانان به چه علت است ؟

امتناع از مدرسه

امتناع از مدرسه یکی از معظلاتی است که برخی از والدین با آن مواجه می باشند . نرفتن به مدرسه ، فرار از مدرسه ، غیبت از مدرسه بدون اطلاع پدر و مادر را می توان از آسیب های اجتماعی و خانوادگی دانست که لزوم آموزش خانواده در این زمینه را روشن می سازد.
امتناع از مدرسه رفتن کودکان و نوجوانان به چه علت است ؟-www.mehcom.com

امتناع از مدرسه رفتن کودکان و نوجوانان به چه علت است ؟-www.mehcom.com

امتناع از مدرسه یک مسئله جدی سلامت روانی و جسمانی برای بسیاری از کودکان و نوجوانـان اسـت. غیبـت از مدرسـه یـک عامل خطر برای باز ماندن از تحصیل و بروز رفتارهای پرخطر در نوجوانان، خشونت، سوء مصرف مواد و… است.

اگر غیبت های غیرقابل توجیه به صورت مزمن ادامه یابد ممکن است به باز ماندن کودک یـا نوجـوان از تحـصیل و پیامـدهای
ناشی از آن نظیر محرومیت های اقتصادی مشکلات شغلی و اجتماعی و روانپزشکی در بزرگسالی منجر شود.

تعریف امتناع از مدرسه چیست ؟

امتناع از مدرسه طبق تعریف عبارت است از امتناع کودک از حضور در مدرسه و یا مشکل برای ماندن در محیط مدرسه برای تمام روز یا قسمتی از روز.
این تعریف موارد زیر را در بر می گیرد:
• کودکانی که به طور کامل از مدرسه غیبت می کنند.
• آنها که ابتدا در مدرسه حضور می یابند اما سپس در طول ساعات مدرسه، آن را ترک می کنند.
• آنها که با مشکلات رفتاری نظیر بد خلقی های صبحگاهی یا مشکلات روانی – جسمانی در مدرسه حضور می یابند.
• آنها که استرس نامعمولی را در طول ساعات مدرسه نشان می دهند و به مراقبان خود التماس مـی کننـد کـه مدرسـه را ترک کنند و در خانه بمانند.

بین امتناع از مدرسه به دلیل ترس و اضطراب و مدرسه گریزی باید تمایز قائل شویم.

مدرسه گریزی به موارد زیر اشاره دارد:
غیبت های غیر قانونی و پنهانی از مدرسه بدون اطلاع والدین ؛ غیبت های مرتبط با مشکلات تحصیلی.
برای امتناع از مدرسه دلایل مختلفی در مطالعات مختلف ذکر شده است که هر کدام به تنهایی و یا در کنار یکدیگر مـی توانـد
علت امتناع از رفتن به مدرسه در کودک باشد.
• احتمالاً یک آمادگی ژنتیکی برای رشد مشکلات هیجانی و اضطرابی شامل امتناع از مدرسه وجود دارد. اگر پـدر یـا مـادر
کودک دچار مشکلات اضطرابی باشند، کودک به احتمال بیشتری به مشکلات اضطرابی مبتلا خواهد شد.
امتناع از مدرسه رفتن و مشکلات حضور در مدرسه ممکن است ناشی از یک بیمـاری روانپزشـکی باشـد . ایـن بیماریها عبارتند :
1. اضطراب جدایی
2. افسردگی
3. اختلال رفتار بی اعتنایی و مقابله جویی
4. اختلال سلوک
5. سایر اختلالات روانشناسی
• برخی کودکان اجتناب کننده از مدرسه برآورد پائینی از مهارت های خود برای مقابله و کنار آمدن با مـسائل و مـشکلات دارند. این کودکان وقتی در موقعیت های مبهم یا تهدید کننده (مثل محیط مدرسه، پرسش کلاسی، فعالیت های خـاص در مدرسه و… قرار می گیرند دچار اضطراب می شوند.
• نحوه ی برقراری پیوند کودک با مدرسه نیز می تواند در شروع امتناع از مدرسه نقش داشته باشد.
منظور از پیوند کودک با مدرسه، احساس نزدیکی دانش آموز نسبت به مدرسه و احـساس رضـایت وی از تـأمین نیازهـای تحصیلی، اجتماعی، و… می باشد.

پیشنهاد مطالعه:  پرخاشگری نوجوانان در خانه و مدرسه

عوامل مربوط به پیوند کودک با مدرسه عبارتند از:

اداره ی مثبت کلاس درس، شرکت در فعالیت های فوق برنامه و قبول نظم و مقررات مدرسه. اگر کودک در مدرسه احساس امنیت نداشته باشد، از ارزش و احترام برخوردار نباشد، مورد آزار و اذیت دیگر شاگردان یا پرسنل مدرسه قرار گیرد. احتمال عدم حضور در مدرسه بیشتر می شود.
• صرف نظر از علت های نخستین امتناع از مدرسه، کاهش اضطراب کودک از طریق های ذیل می تواند در نقش یک پاداش
یا تقویت کننده ی مثبت ( عاملی که باعث افزایش یک رفتار می شـود) عمـل کنـد و باعـث تـداوم مـشکلات کـودک در زمینه ی امتناع از مدرسه گردد.
1. زمانی که کودک از رفتن به مدرسه امتناع می کند، در واقع از عواملی که مربوط به مدرسـه اسـت و باعـث ایجـاد اضطراب در کودک می شود اجتناب و دوری می کند. این مسئله امتناع را تشدید می کند.
2. وقتی کودک به مدرسه نمی رود در واقع از موقعیت های اجتماعی ناراحت کننده و ارزیابی کننده در مدرسـه هـم دور می شوند. مثلاً کودکان یا نوجوانانی که خجالتی هستند و در همکاری و ارتباط با همسالان و یا اشخاص دیگر در مدرسه مشکل دارند و یا مشکلاتی در زمینه های امتحان، پرسش شفاهی، کنفـرانس هـای شـفاهی در مقابـل دانش آموزان دیگر ، عملکرد های ورزشی و… دارند. در این دسته جای می گیرند. این کودکـان یـا نوجوانـان ممکـن است احساس طرد شدن از همسالان بکند.
3. مورد پاداش دهنده ی دیگر در کودکان امتناع کننده از مدرسـه عبـارت اسـت از کـسب توجـه از اشـخاص مهـم بخصوص والدین . در این مورد، مدرسه به خودی خود، نامطلوب نیست اما کودک ترجیح می دهـد تـا در خانـه یـا محل کار والدین بماند. این کودکان ممکن است رفتارهایی مثل بدخلقی، شکایت های جسمانی اغراق شده و فـرار از مدرسه را نشان دهند. ممکن است آنها دچار بیماری اضطراب جدایی یا لجبازی مقابله ای نیز باشند.
4. چهارمین تقویت کننده (عامل پاداش دهنده ی مطلوب) عبارت از این است که کودک یا نوجوان از مدرسه امتنـاع می کند تا فعالیت های جذاب تر خارج از مدرسه نظیر تماشـای تلویزیـون، بـازی کـامپیوتری، وقـت گذرانـدن بـا دوستان یا رفتن به مهمانی و… را انجام دهد. پیش از پرداختن به مشکل، باید اطلاعات جامعی درباه ی کودک و رفتار امتناع از مدرسه به دست آید.
• لازم است که روزها یا دوره های زمانی که کودک خارج از مدرسه است اندازه گیری و ثبت شود.
• والدین گزارشی از مشکلات مربوط به آماده شدن برای مدرسه و حضور مداوم کودک در مدرسه بدهند.
• مصاحبه ای با کودک درباره ی نگرانی هایش و توانایی هایش ترتیب داده شود.
• بیماریهای روان پزشکی مرتبط با امتناع از مدرسه با مصاحبه ی دقیق شناسایی شود ( اگـر بیمـاری روانپزشـکی داشـته باشد جهت ارزیابی و درمان ارجاع شود).
• بدرفتاری های کودک در خانه و مدرسه ثبت شود.
با وجود اطلاعات بالا می توان تصمیم گیری بهتری در مورد نحوه ی برخورد با مشکل این کودکان و نوجوانان اتخاذ نمود.

پیشنهاد مطالعه:  چگونه بفهمیم که خودشیفته هستیم یا خیر | دکتر فرهنگ هلاکویی
توصیه هائی به والدین در زمینه امتناع از مدرسه کودکان و نوجوانان:

• والدین باید بعد از یک فعالیت لذت بخش، ساعات محدودی را با کودک در مدرسه حضور یابند.
• کودک را به ازای هر بار بیشتر ماندن در مدرسه تشویق کنید.
• می توانید برای وی جوایزی کوچک و متناسب برای رفتار آماده شدن بـه موقـع، عـدم گریـه و قـشقرق در هنگام رفتن به مدرسه، حضور در مدرسه بدون گریه و بی قراری حضور در کلاس بدون گریه، مانـدن تمـام روز در مدرسه بدون ناراحتی
• کودک را بوسیله ی سرزنش، تحقیر، تنبیه بدنی مجبور به حضور در مدرسه نکنید.
• در فرستادن کودک به مدرسه آرام و با ثبات باشید.
• از بحث های طولانی و گیج کننده با کودک بپرهیزید.
• در مورد فرستادن کودک به مدرسه، تردید و دودلی به خود راه ندهید.
• کودک را در ساعات مدرسه به نزد پزشک نبرید.
• اگر کودک به هر دلیلی در خانه ماند، وی را از فعالیت های سرگرم کننده نظیر بازی، تماشای تلویزیـون و … محروم کنید. بهتر است کودک در جایی خارج از خانه که چندان مورد علاقه اش نیست بماند تا برای ماندن در خانه تشویق نشود.
• اگر کودک به دلایل بیماری در خانه مانده است، سعی کنید او را در رختخواب نگه دارید. به او بگوییـد کـه
بیمار است و باید استراحت کند.
• مواردی که کودک از طرد شدن توسط سایر بچه ها در مدرسه ترس دارد از طریق بازی نقش مهارت های
دوست یابی را با او تمرین کنید
• در فعالیت های مربوط به مدرسه کودک نظیر اولیا و مربیان و … شرکت کنید.
• کودک خود را با سایرین مقایسه نکنید.
• مسئولیت های ساده ای که توانائی انجام آن را دارد در مدرسه به آنها واگذار شود.

پیشنهاد مطالعه:  ترس و اضطراب در کودکان و فرزندان ما

نویسنده : دکتر جواد محمودی قرائی،فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

منبع:iacap.ir

مهکام مجله اینترنتی آموزش خانواده برتر – فرزندپروری موفق

about

مطالب مفید

مدیریت وب سایت مهکام ، مجله اینترنتی آموزش خانواده را آقای حسن رامشینی به عهده دارند . ایشان در کنار مشاوره روانشناسی با جمعی دیگر از بهترین روانشناسان و مشاوران کشور به طور ضمنی به غنای این وب سایت کمک می کنند تا بتوانند مهکام را تبدیل به مرجعی برای رفع مشکلات و مسائل مربوط به روان انسانها نمایند.

×