اسامی و القاب علی (ع) در ادیان و در قرآن

توضیحات استاد مرعشی درباره  اسامی و القاب حضرت علی (ع) در قرآن :
آیه 4 سوره ی زخرف: ” وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْكِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَكِیمٌ ”
به درستی كه او (علی(ع)) در ام الكتاب نزد ما قطعاً علی حكیم است.
در تهذیب از امام صادق(ع) روایت كرده كه در دعای روز عید غدیر فرمودند: ” پروردگارا شاهد و گواه باش امام هادی و مرشد دین و رشید، امیرالمومنن(ع) است، همان شخصی كه در قرآنت او را چنین وصف نمودی و فرموده ای: ” وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْكِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَكِیمٌ ”
آیه 3سوره ی توبه: ” وَأَذَانٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرَ‌سُولِهِ إِلَی النَّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ‌… ” در علل الشرایع 188، ج2 از حفص بن غیاث نخعی القاضی، می گوید:از حضرت ابوعبدالله(ع) راجع به فرموده ی  حق تعالی كه می فرماید: ” وَأَذَانٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرَ‌سُولِهِ إِلَی النَّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ‌… ” پرسیدم؟ حضرت فرمود، امیرالمومنین فرمودند: من اذان در بین مردم هستم.
در شواهد التنزیل لقواعدالتفضیل ج1 ص 304
علی بن حسن (ع) فرمودند: به درستی كه برای علی(ع) در كتاب خدا (قرآن) اسمائی هست كه مردم آن را نمی دانند. پرسیدم: آن اسامی چیست؟ فرمودند: ” وَأَذَانٌ مِّنَ اللَّـهِ وَرَ‌سُولِهِ إِلَی النَّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ‌… ” ” علی (ع) والله هو الاذان یوم الحجّ الاكبر ” : علی(ع) به خدا قسم اذان روز حجّ بزرگ تر است.
علی (ع) و پیشگویی شری کرشن جی
در جنگ مشهوری که بین “پاندوها” و “کوروها” واقع شد، “شری کرشن جی” به میدان جنگ امد.و چون دید طرفداران حق بسیار اندک و طرفداران باطل بیشمارند و مانند مور و ملخ زمین را فرا گرفتند، پیروان خود را موعظه  کرد و آنچه لازم بود به آنان فرمود. سپس به گوشه ای رفت و زمین ادب بوسید و با پروردگار خود مناجات کرد گفت:
ای خدای بزرگ جهان و روح عظیم هستی ! تو را به ذات مقدس خودت سوگند می دهم و به آن کسی که باعث ایجاد زمین (3) و آسمان ها شده و حبیب تو است و به آن کسی که عزیز و بسیار محبوب او نامش “اهلی” است و نزدیک “سنگ سیاه ” حجرالاسود، در بزرگترین پرستشگاه های جهان جلوه گر خواهد شد. عرض حال مرا بشنو و خواسته ام را پبذیر . اهریمنان و دروغگویان را نابود ساز و راستان را پیروزی مرحمت فرمای. ای خدا! ای ایلا!
و امّا لفظ ایلا:
یکی از دانشمندان بزرگ دینی هندو گوید:در زبان های باستانی  یک نوع زبان سانسکریت وجود دارد که ادعا شده قدیمی ترین زبانهاست. دراین زبان نیز الفاظی هست که اکنون استعمال نمی شود.
“ایلا” که یک نام است از همین الفاظ  به شمار می آید و معنایش بسیار بلند مرتبه و بسیار نامور است و آهل  یا اهلی یا آلی هم از همان لفظ ایلا گرفته شده چنانکه در زبان عربی اعلی، عالی، علی، تعالی و … گفته می شود
علی (ع) و پیشگویی حضرت داود (ع)
اطاعت آن بزرگواری که “ایلی”نام دارد واجب است و فرمانبرداری از او همه ی کارهای دین و دنیا را اصلاح می کند. آن شخصیت والا مقام را “حدار” (حیدر) نیز می گویند.
او دستگیر و مددکار بی کسان و شیر شیران باشد. نیرو و قدرتش بسیار وت ولدش در کعابا (کعبه) خواهد بود.
بر همه واجب است که دامن آن بزرگوار را بگیرند و همانند غلام حلقه به گوش اطاعتش کنند.
بشنود هر که گوش شنوا دارد، بفهمد هرکه عقل و هوش دارد، هرکه دل و مغز دارد که چون وقت بگذرد دوباره باز نمی گردد.
این نوشته از نسخه ی خطی بسیار قدیمی زیور که نزد “اهزان الله مشقی”پیشوای دینی مسیحیان بود نقل شد.
و به قول مفتی مصر اگر مسیحیان این نسخه را در دیدگاه عموم مردم بگذارند مسیحیت از جهان رخت بر می بندد. برای اطلاع بیشتر در این باره مراجعه شود به مجله ی (الحرم) قاهره –ذیقعده 1374ه.
علی (ع) و استمداد حضرت سلیمان (ع)
در جنگ جهانی اول (1916میلادی) هنگامی که عده ای از سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت المقدس مشغول سنگرگیری و حمله بودند در دهکده ی کوچکی به نام “اونتره” یک لوح نقره ای پیداکردند که حاشیه اش به جواهرات گرانبها  مرصع و در وسطش خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود.

و چون آن را نزد فرمانده ی خود:”میجرای-این-گریندل” بردند هر چی کوشید نتوانست از آن چیزی بفهمد ولی دریافت که این نوشته به زبان اجنبی بسیار قدیمی است.

و بالاخره این لوح به وسیله ی وی دست به دست گردید تا رسید به دست سرپرست ارتش بریتانیا “لیفتونانت” و “گلدستون” و ایشان هم آن را به دست باستان شناسان بریتانیا سپردند.
پس از پایان جنگ درباره ی لوح مذکور به تحقیق و بررسی پرداختند و کمیته ای تشکیل دادند که اساتید شناخت زبان های باستانی بریتانیا، امریکا، فرانسه، آلمان و سایر کشورهای اروپایی جزء آن کمیته بودند.
پس از چند ماه بررسی و تحقیق  در سوم ژانویه 1920م معلوم شد که این لوح مقدسی است به نام “لوح سلیمانی” و سخنانی از حضرت سلیمان را در بردارد که به الفاظ عبرانی قدیم نگارش یافته است.
ترجمه ی لوح سلیمانی:

الله
احمد                     ایلی
باهتول

حاسن           حاسین

یاه احمد! مقذا = ای احمد! به فریادم رس
یاه ایلی ! انصطاه = یاعلی! مرا مدد فرمای
یا باهتول ! کاشیئ = ای بتول! نظر مرحمت فرمای
یا حاسن! اضو مظع = ای حسن! کرم فرمای
یا حاسین! بارفو = یاحسین! خوشی بخش
امو سلیمان صوه عثخب زالهاد اقتا = این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغاثه می کند
بذت الله کم ایلی = و علی قدرت الله است.
اعضای کمیته چون بر مضمون نوشته ی لوح مقدس اطلاع یافتند هر یک با دیده ی تعجب به دیگری نگریستند و انگشت حیرت به دندان گزیدند و پس از تبادل نظر، قرار بر این شد که لوح در موزه ی سلطنتی بریتانیا گذاشته شود.
اما چون این خبر به اسقف اعظم انگلستان (LORD BISHO ) رسید یک فرمان محرمانه ای به کمیته نوشت که خلاصه اش این است:
(( اگراین لوح در موزه گذاشته شود و دردیدگاه مردم قرار گیرد، اساس مسیحیت متزلزل خواهد شد و سرانجام خود مسیحیان جنازه ی مسیحیت را بر دوش بلند نموده در قبر فراموشی دفن خواهد کرد . لذا بهتر است که لوح مذکور در  رازخانه ی کلیسای  انگلستان گذارده شود و جز اهل سرّ و اسقف کسی آن را نبیند ))
کسانی که این لوح را دیدند و بینشی داشتند گرایشی عجیب به اسلام پیدا کردند و همان وقت بین دو نفر از دانشمندان به نام “ولیم” و “تامس” پیرامون لوح گفتگوهایی شد که به اسلام آوردن هردو انجامید.